Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/143

Այս էջը հաստատված է
ՆԵՐՍԷՍ ՇՆՈՐՀԱԼԻ
(1098-1173)

Առաւօտ լուսոյ,
Արեգա՛կն արդար,
Առ իս լոյս ծագեա՛։

Բղխումն ի հօրէ,
Բղխեա՛ ի հոգւոյս
Բա՛ն քեզ ի հաճոյս։

Գանձդ ողորմութեան,
Գանձիդ ծածկելոյ
Գտո՚ղ զիս արա։

Դուռն ողորմութեան
Դաւանողիս բա՛ց,
Դասեցո՛ վերնոցն։

Երրեակ միութիւն,
Եղելոց խնամող,
Եւ ի՛նձ ողորմեա։

Զարթի՛ր, տէր, յօգնել,
Զարթո՛ զթմրեալս,
Զուարթնոց նմանիլ։

Է՛դ հայր անսկիզբն,
Էակից որդի,
Է՛ միշտ սուրբ հոգի։

Ընկա՛լ զիս, գթած,
Ընկա՛լ, ողորմած,
Ընկա՛լ, մարդասէր։

Թագաւոր փառաց,
Թողութեանց տուող,
Թո՛ղ ինձ զյանցանս։

ժողովող բարեաց,
ժողովեա՛ և զիս
Ժողովս անդրանկաց։

Ի քէն, տէր հայցեմ,
Ի մարդասիրէդ՝
Ինձ բժշկութիւն։

Լե՛ր կեանք մեռելոյս,
Լո՚յս՝ խաւարելոյս,
Լուծանո՛ղ ցաւոյս։

Խորհրդոց գիտող,
Խաւարիս շնորհեա
Խորհո՛ւրդ լուսաւոր։

Ծնունդ հօր ծոցոյ,
Ծածկելոյս ստուերաւ,
Ծագեա՛ զլոյս փառաց։