Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/146

Ձաղկեցայ մեղօք,
Ձաղեցին տեսողքն,
Ձանձրացաւ հոգիս։

Ղեղի դառնութեան
Ղօղեալ է սիրտ իմ,
Ղամպար իմ շիջաւ:

Ճաշակմամբ մեղաց
Ճաշեցի ըզմահ.
Ճոխս աղքատացայ։

Մեռեալ եմ հոգովս,
Մոլորեալ՝ մտօքս,
Միա՛յն կամ մարմնովս։

Յորոգայթ մահու
Յորսողին անկայ,
Յաղթեցայ յախտից։

Նետից թշնամւոյն
Նշաւակ եղէ.
Նոր միշտ խոցոտիմ։

Շուրջ պատեալ զինև,
Շունք բազում եղեն.
Շաղախին արեամբս։

Որս եղէ չարին,
Ուռկանաւ մեղաց
Որսացաւ անձն իմ։

Չարաչար վշտօք
Չարչարի անձն իմ,
Չունիմ դադարումն։

Պարտապան գըտայ
Պարտուց յանցանաց.
Պարտեալս ի մեղաց։

Ջանամ զըղջանալ,
Ջերանիմ դարձեալ,
Ջեռնում հրով մեղաց։

Ռաբբի կոչեցայ,
Ռակայ անուանիմ
Ռամկական վարուքս։

Սիրով ցանկութեան,
Սաստիկ բարկութեամբ,
Սիրտ իմ խոցեալ է:

Վիրօք յանցանաց,
Վշտանայ հոգիս,
Վարանեալ շրջիմ։

Տիրեցին ինձ չարք,
Տարագիր հանին,
Տիրական գրկացն։

Րաբունւոյն բարւոյ,
Րախճական ձայնին
Րոտինս ոչ լուայ։

Ցանկութիւն չարեաց,
Ցանկալի դիմօք
Ցաւեցոյց զաչս իմ։

Իիւրաքանչիւրոց
Իիւսմամբ խուռն ախտից
Ւիւծեալ է հոգիս։

Փութացիր, անձն իմ,
Փախչիլ ի չարեաց,
Փափագիլ բարեաց։

Քեզ միշտ մերձ ծանիր
Քուն մահու եկեալ,
Քննող դատաւորն։