Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/159

Նիզակաւորքըն պատրաստեալ,
Մեքենաիւք պատնէշ կանգնեալ,
Ըռըմբաքարս անդուստ հոսեալ։
Որում ստնանել ոչ կարացեալ
Քաջազնէին անդ բընակեալ,
Այն որ և մէրըն հայր եղեալ,
Զոր վերագոյն նախասացեալ։
։Բայց մինչ վախճան մարտին առեալ
Եւ թըշնամեացըն հալածեալ,
Անդ շինական այր պատահեալ
Եւ չար յաղթումըն գործեցեալ։
Յայլասեռից զոմըն հարեալ,
Եւ յաղթութեան բան բարբառեալ.
Զվեհն ի հանդէսն իւր առձայնեալ,
Որ վահանաւն էր պարփակեալ։
Յոր և նայել իսկ կամեցեալ,
Զի զնահատակըն խրախուսեալ,
Նա թագնաբար անդ դարանեալ
Հագարացի ոմն նըստեալ,
Ըզլայնալիճըն լի քարշեալ,
Թէ ե՛րբ նայի՝ դէտակն առեալ։
Յորժամ ետես ունայնացեալ,
Ի վահանէն որով ծածկեալ,
Երեքթեւեան եռաթունեալ
Յանկարծակի ըզնա հարեալ,
Որ ի Ծովին այն պատահեալ
Ի տեսարանն իւր ծովացեալ,
Յաշտարակէն յոր վերելեալ,
Ի բախմանէն ստորակայեալ։
Ըզկնի արձան մեծ թաւալեալ,
Եւ զյաղթանդամըն ջախջախեալ.
Յորմէ այլովք վերամբարձեալ,
Ի պատուական գահոյսն եդեալ.
Խոցմամբ վիրացըն տագնապեալ,
Եւ յետ փոքու վերափոխեալ։
Ընդ նահատակս համակարգեալ,
Եւ ընդ վըկայսըն պըսակեալ.
Զի ընդ նոսին զարիւն հեղեալ,