Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/172

Այս էջը հաստատված է

Բայց այլազգեացըն բազմութիւնք,
Որ սուսերօք ի հետ գային,
Իբրև զգազանըս վայրենիս
Ի մէջ հօտիցն անկանէին։
Իւրաքանչիւր ոք ընդ մըտին,
Առ ընտրութիւն պարապէին,
Քանզի զոմանըս գերէին,
Որք գեղեցիկ դիմօք էին,
Առ ուստերաց և դստերաց,
Ընդ որս ինքեանքըն հաճէին։
Իսկ ըզլըցեալսըն հասակաւ
Զայն չարաչար խողխողէին
Եւ զխեղդելոց դիակուտին,
Մարմինսն արտաքըս քարշէին…