Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/22

Կըտրի՛ճ,
Ու մի՛— երկնաւորով։
Մի՛ գալ ամպով,
Մի՛ գալ պարզով,
Կըտրի՛ճ,
Ու մի՛— բարկ արևով։
Մի՛ գալ մերկիկ,
Մխ գալ բոբիկ,
Կըտրի՛ճ,
Ու մի՛— քուռ հալաւով։
Մի՛ գալ ձիով,
Մի՛ գալ շորով,
Կըտրի՛ճ,
Ու մի՛ գալ հետևակ։
Կըտրիճըն խեշ զան իմացեր,
Ան վերի ճամեր էր իջեր,
Իրեք օրիկ որս էր արեր,
խըրգագուին ձագ էր գըգուեր։

Խըրգագուին ձագ էր գըգուեր,
Քաջ արծուին թև էր նըստեր,
Քաջ արծուին թև էր նըստեր,
Թըռել, թուխին դուռն էր իջեր։

— Թո՛ւխ, դուն ի դո՛ւրս արեկ, ի դո՛ւրս,
Արեկ ու կամկար ճըմալով,
Ինչ դուն ասիր՝ նա ես արի,
Ինչ ե՛ս ասեմ՝ զայն բեր ի դուրս։

Բեր ինձու, ինձու բանիր,
Շէկ մըռջումէ աջրէ դըգալ,
Բեր ի քարտօտօզիս սմա պնակ,
Բեր ինձ ընձու խօռտօտօզիս շօրափըսած։

Թուխն ալ չունէր, որ զայն բերէր.
Ծով-ծով աչվին արտասըւէր,
Ծով-ծով աչվին արտասըւէր,
Կամար օնքվին թօթուեցէր.