Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/29

Այս էջը հաստատված է

Եալալի, ապարաթօվ զըրուց տաս,
Եալալի, սիրօվ սըրտիս նըստած ես։
Եալալի, ձերքընիտ մարգիրիտ է,
Եալսւլի, տասչորս տարիտ թամամ է։
Եալալի, ում լայեղ ես՝ ան տանի,
Եալալի, ինչ կ՚ուզենաս՝ ան անի։
Եալալի, մատներըտ լի մատանի,
Եալալի, ի՛նձ լայեխ ես, օ՞վ տանի։
Եալալի, ձեռքըդ ոսկէ ապըրճան,
Եալալի, քու անունըտ՝ Մարեճան։

ՏԱՂ ՉՈՐՍ ՏԱՐԵՐԱՑ

Ալվայ եկին ան հաւերըն,
Նոլվայ եկին ան հաւերըն,
Կենէ եկին ան հաւերըն,
Որ ամէն գարուն կու գային.
Հագեր են կանաչ կապայ,
Հագեր են կանաչ կապայ,
Հագեր են կանաչ կապայ,
Ի վրայ կանչին շուրջ կու գան։
Սօյլէ՛, պուլպուլո՛ւմ, սօյլէ՛,
Սօյլէ՛, քեքլիկո՛ւմ, սօյլէ՛,
Սօյլէ՛, ղումրիկո՛ւմ, սօյլէ՛.
Ես քո ձայնիդ խև եղայ,
Քո ստեղծողին եմ ծառայ։

Ալվայ եկին ան հաւերըն,
Նոլվայ եկին ան հաւերըն,
Կենէ եկին ան հաւերըն,
Որ ամէն ամաո կու գային.
Հագեր են կարմիր կապայ,
Հագեր են կարմիր կապայ,
Հագեր են կարմիր կապայ,
Ի վրայ վարդին շուրջ կու գան։
Սօյլէ՛, պուլպուլո՛ւմ, սօյլէ՛,
Սօյլէ՛, քէքլիկո ւմ, սօյլէ՛,