Բըլպո՛ւլ, ըզտերտ ես յիմացեր.
Զըրուցէ՛, բըլպո՛ւլ, զըրուցէ՛,
Զըրուցէ՛, նազլը՛, զրուցէ՛։
Ես ի հարաւ եմ, դու՝ հիւսիս,
Ես ի քեզ հայիմ, դու՝ ի յիս,
Դու այլ ինձի պէս տերտ ունիս.
Զըրուցէ՛, բըլպո՛ւլ, զըրուցէ՛,
Զըրուցէ՛, նազլը՛, զըրուցէ՛։
Գարուն որ գայ՝ ուրախանաս,
Հասնիս խընդման և դուրանաս,
Վարթին սիրուն պայծառանաս.
Զըրուցէ՛, բըլպո՛ւլ, զըրուցէ՛,
Զըրուցէ՛, նազլը՛, զըրուցէ՛։
Յանկարծակի խլեցին, առին,
Ոչ գըտանեմ զիմ ցանգալին,
Սուք եմ մըտեր ի սէյվանին.
Զըրուցէ՛, բըլպո՛ւլ, զըրուցէ՛,
Զըրուցէ՛, նազլը՛, զըրուցէ՛։
***
Սիրտըս նըման է էն փըլած տըներ,—
Կոտրեր գերաններ, խախտեր Է սըներ.
Բուն պիտի դընեն մէջ վայրի հաւքեր.
Երթամ ’ձի թալեմ էն գարնան գետեր.
Ըլնիմ ձըկներու ձագերացըն կեր։
Ա՜յ, տո լա՛ճ տընաւէր։
Սև ծով մ’ եմ տեսե, սիպտակն էր բոլոր,
Ալին կը զարնէր, չէր խառնի հիրոր.
էն ո՞րն Է տեսե մէկ ծովն երկթաւոր,—
Անտունի սիրտն է պըղտոր ու մոլոր.
Ա՛խ, իսկի մի ’լնիք սըրտիկ սևաւոր։
Ա՜յ, տո լա՛ճ տընաւէր։
