Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/43

Այս էջը հաստատված է
ԿԱՏԱԿԵՐԳԵՐ

***
Ձին ծագեցին, պատըն տարան,
Զութ կանկուն կովն ու զըղի կտաւն.
Քէ՛ պիտի, առ ու քէ՛ պիտի, մի՛,
Քէ՛ պիտի, զա՛րկ ի քովտինի։

Հա՜յ,
Ղարասակղալ խընամի,
Տամ քեզ լուծ մի կատվընի,
Տամ քեզ լուծ մի կատվընի,
Պոչերն երկան մասուսենի.
Քէ՛ պիտի, առ ու քէ՛ պիտի, մի՛,
Քէ՛ պիտի, զա՛րկ ի քովտինի։

Ղարասակղալ խընամի,
Տամ քեզ կով մի՝ պոչ չունի,
Տամ քեզ կով մի՝ պոչ չունի,
Հորտն ի փորըն՝ գլուխ չունի.
Քէ՛ պիտի, առ ու քէ՛ պիտի, մի՛,
Քէ՛ պիտի, զա՛րկ ի քովտինի։

Զհաւն ի մըսուրն կապեցին,
Զգումէշն ի բունն արգելեցին,
Քէ պիտի, առ ու քէ պիտի, մի,
Քէ պիտի, զարկ ի քովտինի։

Թիով զթանըն խառնէին,
Շիրփով զախուռն քերէին,