Ջո՛ւր բըխեաց ի Յորդանան իմ գաւազանըն,
Ի մըկըրտել զաստուածորդին՝ իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն,
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։
Սուր ի ձեռին սերովբէին՝ իմ գաւազանըն,
Որ ճանապարհ ծառոյն պահէր՝ իմ գաւազանըն.
Ով էառ ու չտա ի յետ իմ գաւազանըն,
Ի յօրհնած հող չըմըտնէ, ոչ յաւազանըն։
Աղուէսն կու գայր ի լեռնէն ի վայր
Եւ գայր, իջնոյր երդիքն ի վայր.
— Ինձ մեծ մեծ հաւ պիտի ու գէր.—
Սիրո՜ւն աղուէս, ագին՝ ծաղի՜կ։
Աղուէսն նստէր քարին անխօս,
— Ուսայ, եղայ մարմնովս պիրոս,
Ինձ կու պիտի կարմիր խօրօս.—
Սիրո՜ւն աղուէս, ագին՝ ծաղի՜կ։
Աղուէսն հագեր լուրջ ու դեղին,
Ի շուրջ կու գայ բոլոր գեղին,
Աչք է դրեր մամկայ եղին.
Սիրո՜ւն աղուէս, ագին՝ ծաղի՜կ։
Աղուէս նստեր վերայ դիզին,
Զագին կռեր վերայ վզին,
Աչք է դրել մամկայ ընկզին.
Սիրո՜ւն աղուէս, ագին՝ ծաղի՜կ։
Աղուէս հագեր քուրքով մուշտակ,
— Ուսայ, եղայ մարմնով հրեշտակ,
Ինձ կու պիտի ժամու շուշտակ.
Սիրո՜ւն աղուէս, ագին՝ ծաղի՜կ։
