Աչքըն ծով ի ծով ծիծաղախիտ
ծաւալանայր յառաւօտուն,
երկու փայլակնաձև արեգական նման,
շողն ի ժմին իջեալ յառաւօտէ լոյս։
Յայտէն նռնենի սարդիատունկ
գեղաշիտակ ծայրից ծաղկանց.
որոյ սիւնն ի սրտին նուսխայօրէն
կարկաջայր սաթբերունի սէր։
Ձեռացն եղիշոյ կամարակապ կապէր.
ատիճաղ պատիճաղ, սըտղի խտղի երգով։
Հիւսէր զելևելսն ընդ միմեանս,
հանդարտիկ խաղայր, թիկնէթեկին ճեմէր։
Բերանն երկթերթի, վարդն ի շրթանց կաթէր,
լեզուին շարժողին քացրերգանայր տաւիղն։
Ի ծամին խեղեփին հազրէ զի նոյն սէր
հոգիազգեստեալ գեղն ի գինւոյն գոյն։
Վարսիցն երամից զարդ՝ երամից զարդ
ոլորս են առեալ եռահիւսակն բոլորեալ այտիւք։
Ծոցըն լուսափայլ, կարմիր վարդով լըցեալ.
ծղիքըն ծիրանի մանուշակի հոյլք։
Խնկեալ ի կընդրկէ բուրվառ հրով աստուածայնով լըցեալ.
ձայն քաղցրանուագ որ ի նմանէ հնչէր։
Գեղեցիկ պատմուճանաւըն զարդարեալ էր,
ի կապուտոյ, ի ծիրանոյ, ի բեհեզոյ, ի յորդանէ,
ոսկեշողէ՜ր գոյնն։
Գօտին արծաթափայլ ոսկէտտուն,
կամարակապ յականց, յականց շափիւղայ,
մանրամասին յօրինուածով պճնեալ։
Անձինն ի շարժել մարգարտափայլ գեղով.
ոտիցն ի գնալ շողն ի կաթել առնոյր։
Այն թագաւորի՛ն, այն նորածի՛ն փրկչին,
զքե՛զ պսակողին փառք յաւիտեանս, ամէն։
- ՏԱՂ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ
- ՏԱՂ ՅԱՅՏՆՈՒԹԵԱՆ
Աւետի՜ս մեծ խորհրդոյ,
խորհուրդ ծածկեալ մեզ յայտնեցաւ։
Աւետի՜ս, լոյս հօր ծագեալ
