չորեքտասան մասանց, կապուտակ նիւթիցըն
ըզնոյն քարոզէին, ըզվարսն հատանէին,
ի ներքնական սերմոցըն զարծաթապատ բևեռքըն
ի լըծակէ լըծակ։
Մտանէր Քիրիմն արքայն ի տունըն տէրունական,
տեսանէր Քիրիմն արքայն զզարդ զամենայն գունիցն,
զշողն և զշուշան, զյորդանն և զբացագոյն սպիտակն,
անդնդահոս վըտակ, հաւ թիթղունըս արկեալ,
զայն մարգարտով կազմէր, շողանըման կապէր
ի կոզակէ կոզակ։
Քանի՞ թիւ կոզակացն, քանի՞ թիւ խորանացն,
քանի՞ թիւ կամարացն, քանի՞ թիւ կանթեղացն,
քանի՞ թիւ վարագուրացն, և քանի՞ թիւ զանգակացն,
հազար թիւ կոզակացն, հազար թիւ խորանացն,
հազար թիւ կամարացն, հազար թիւ կանթեղացն,
հազար թիւ վարագուրացն և բիւր մի զանգակացն։
Տաճարքն այն ո՞ւմ նըման է, աճառքն այն ո՞ւմ նըման է,
մարդակքն այն ո՞ւմ նըման է, գերանքն այն ո՞ւմ նըման է,
Աճառքն մարտիրոսացըն, մարդակքըն մարգարէիցըն,
գերանքըն քերովբէիցըն, խոյակքըն առաքելոցըն,
սիւներըն սերովբէիցըն. խարիսխըն սըրբոյ կուսին,
տաճարըն վայել է փըրկչին։
Քարշէին ըզլարըն, հընչէին զանգակքըն,
դըղըրդայր տաճարըն, ճոխայր ճախարակքըն,
ցընծայր Սողոմոն արքայն,
և երգս ի բարձունս երգէին նուագելով,
և գոչէին, ասելով՝ ալելուիա՛։
Յառաջ քան շարժիչըն աներբ էիցըն կայք
օրէն խորհըրդոյ և հրաւիրող բարեաց։
Անճարիցըն ճարըն ճարտարապետեալ
եռահիւսակ զարդից խաղացմամբ ի վայր
գայր հասանէր աւուրբք։
Յիւտ նա հօրէն շառաւիղէն Դաւթի
Սողոմոն արքայն մեծ քերական պերճիւք
զարդարեալ ըզսա վայելայից փառօք։
