Էջ:Armenian classical poetry vol 1.djvu/96

Շնորհ լուսոյ քո մտեալ բնակեսցէ։
Եթէ ելցեն ինձ բարեպարիշտք ընծայիլ սովաւ,
Ընկա՛լ կեդանեօքն վասն քո, գթա՛ծ,
Եւ զիս ընդ նոսին։
Եթէ ախտս ինչ սրբանուէրս
Կաթուածոց աչաց սովիմբ բերիցի,
Եղիցի ի քէն, խնամակալ,
Եւ յիս անձրևեալ.
Եթէ գրեսցի և ի փրկութիւն կարգեսցի
Հաղորդելոցն յայս կիրս կենաց,
Արասցես կամաւ քո, օրհնեալ՝
Եւ ինձ համարեալ։
Եթէ հեծութիւնս աստուածահաճոյս
Ի ձեռն այսր բանի ի գաղտնեաց ուրուք յառաջ եկեսցէ,
Օգտեցայց քև, բարձրեա՛լ,
Եւ ես ընդ նմին.
Եթէ ձեռն մաքուր՝ խնկով հանդերձեալ
Առ քեզ համբարձցի,
Հասցէ միասցի ընդ իմս ձայնի՝
Եւ աղաչողացն աղերս յաոաջ մատուցեալ։
Եթէ պաղատանս բազմադիմիս ընդ իմս երկնեսցի,
Լիցի և ինձ քև և վասն սորին կրկին նուիրեալ.
Եթէ յարգեսցի այս անձին բանի պատարագ՝
Քեզ ի հաճութիւն,
Նախայլոցն ընդ իս քև ընծայեսցի։
Եթէ ի տխրանաց ինչ ձանձրութենէ ոք նուաղեսցի,
Կանգնեսցի՛ վերստին հաստարանաւ այս հառաչանաց՝
Ի քեզ յուսացեալ։
Եթէ համբարտակն վստահութեան մեղօք յատակի,
Այսու արձանօք պատկանեցելովք աջով քո պաշտպան՝
Դարձեալ կառուսցի՛։
Եթէ յուսոյն ձգարան սուսերբն յանցանաց հատեալ կտրեսցի,
Կցեսցի դարձեալ միւսանգամ
Կամօք ամենակալիդ բարւոք պատուաստեալ։
Եթէ վտանգ մահու անձնական ցաւոյ
Զոք պաշարեսցէ,