Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 2 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/416

— Ա՜ մաշին... ի՛նչ եմ ասել...

Ֆուրգոնի ծայրին նստել էր Տաշքենդ գնացող ծհրունին։ Փոշի էր նստել փափախին, սպիտակ միրուքին, շորերին։

Երբ մեքենան կամացուկ անցավ ֆուրգոնի կողքով, մի վայրկյան .միայն տեսա նրան։ Փոշոտ արտևանունքի տակ ինձ թվաց, թե աչքի պարապ խոռոչներ են: Ծեքունին տեղից չշարժվեց։