Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 2 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/92

Գալուստը տրեխներն էր հանում և միտք անում, թե վաղը քար պիտի բերվի արտելի համար:

Կինը մտածեց մի քիչ, հետո թե՝

— Ինչքան զարմանք բան կա՜ աշխարհում…

— Դեռ ո՜րտեղ ենք,— ասաց Գալուստը…