Էջ:Axel Bakunts, Collected works, vol. 3 (Ակսել Բակունց, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/539

Այս էջը հաստատված է

- Հո՞ւնց լսեի,- և ցույց է տալիս ուղեկցող զինվորներին, հասկացնելով, որ իրեն ահա բերել են կալանատեղից։

- Դու գիտե՞ս նրա տեղը,- հարցնում է Ամիրջանովը, բայց Աթա ապերը դեռ չպատասխանած, աղմուկ-աղաղակով ներս է մտնում այն կինը, որի կովը խլեցին։

Կինը ճչում է.

- Ամա՜ն, կովս,- և հանկարծ հարձակվում է Աթա ապոր վրա։

- Դու ո՞նց ես... Մակիչին ես իմ ձեռքով պիտի խեղդեմ, որ ջանս դինջանա... Տղայիս խաբեց, սար ու քոլ քցեց. հիմա 10 էլ տունս քանդում են...

- Մայրիկ, դու գիտե՞ս, նրանք որտեղ են...,- հարցնում է Ամիրջանովը։ Աթա ապերը զգաստանում է։

- ...Ինչի՞, սա չի՞ իմանում,- կինը ցույց է տալիս Աթա ապորը,- գիտես սա ոնցն է՜... էս սաղ երկիրը սրա տղեն քանդեց...

Ամիրջանովը նայում է Աթա ապորը։ Աթա ապերը հանդարտ նայում է բառաչող կնոջը։

- Կարո՞ղ ես գնաս տղայիդ բերես...,- հարցնում է 20 Ամիրջանովը։

- Ես հենց գնում էի... կովս որ խլեցին...

- Լավ, կովդ ետ կտան,-. և Ամիրջանովը նշան է անում ուղեկցող զինվորին։

Կինը զինվորի հետ դուրս է գնում։

Ամիրջանովը նայում է Աթա ապորը։

- Հիմա ի՞նչ կասես...

Աթա ապերը ձեռքերը տարածում է, հասկացնելով, որ ոչինչ չի կարող ասել։

Ամիրջանովը կատաղությամբ և դանդաղաքայլ մոտենում 30 է ծերունուն. խեղդող ձայնով շշնջում է.

- Տունդ կվառեմ, մեկ-մեկ կփրթեմ, եթե չասես...

Աթա ապերն ինչ-որ բան է մտածում։

- Քեզ երեք ժամ ժամանակ,- ասում է Ամիրջանովը։

Հետզհետե խավարում է։