8
Ամառվա արև oր։
Զամբուղի ձորում մի թթենի ծառ։
151-րդ գնդի շտաբը։ Քարտեզը փռել են գետնին։ Կռացել են քարտեզի վրա գնդի հրամանատարը՝ Բունչուժնին, կոմիսարը՝ Ֆեդոսեևը, մի գումարտակի հրամանատար, շտաբի պետը և Մակիչը։
Հեռվից լսվում է հարմոնի նվագ։
Նվագի հնչյուններով շտաբը քննում է առաջիկա արշավանքի10 ծրագիրը։
Գնդի հրամանատար Բունչուժնին՝
- Այստեղ նրանք կռվի չեն բռնվի... Թիկունքը հեռու է
Մակիչը՝
- Կռիվ կլինի Յայջիի մոտ...
- Իսկ որտեղ է այդ...
- Որտեղ Տաթևն է, նրանց բերդը...- Մակիչը կռանում է քարտեզի վրա.- Ահա Յայջիի ձորը... Զանգեզուրի Դարդանելը․․․
Գլուխները խոնարհում են քարտեզի վրա։
20 Հարմոնի նվագը հզորանում է։
Երեք կարմիր բանակային ոտքերը հանել և նստել են գետի ափին։ Նրանք երգում են, չորրորդը՝ նվագում հարմոնի վրա։
Քեռի Միտրիչը՝ մորուքով մի կարմիր բանակային, նայում է դիմացը։ Նրա կողքին Լևոնն է։ Միտրիչը ցույց է տալիս դիմացի լեռը։
- Լևոն, այն կողմն ի՞նչ է...
- Դարձյալ լեռներ են․․․
- Իսկ նրանց այն կո՞ղմը
30 - Ձորեր են,- Լևոնը ծիծաղում է, իսկ Միտրիչը՝
- Դա՜ս... այ քեզ երկիր...
Խշշում է գետը։
Հարմոնը նվագում է ստեպի ուրախ երգ։
Քեռի Միտրիչը շրջվում է ետ. փոքրիկ փոսի մեջ «Ջաղացատերը» և «Արջը» կրակ են արել, սաջի վրա թխում են յուխա,
