Լեռներով բարձրանում են պարտիզանները և որքան հեռանում, այնքան խլանում է հաղթական մարշը։ Ահա նրանց միացած երկու երիտասարդ, երեք ձիավոր, միայն մի ալեհեր ծերունի։
Հետզհետե խավարում է։
6
Փոքր ձորակ։
Զիլֆին, Պուղանը և երկու ռուս կարմիր բանակային։ Նրանք բոլորը կանգնել են մի լանջի առաջ, որտեղ միայն խրված է մի 10 կոտրած «պենձիկ» և ուրիշ ոչինչ ոչ դուռ, ոչ լուսամուտ, ոչ պատ, այլ լեռնալանջ է, հողի մեջ, գետնից կես մետր բարձր կոտրած «պենձիկը» Զիլֆին դեն է շպրտում, ապա հողը ձեռքով հետ է տալիս, չոր խոտ է հանում, մի ամբողջ խուրձ, ապա երկրորդ խուրձը, երրորդը և հետզհետե խորանում է մուտքը։
Ռուս կարմիր բանակայինները զարմացած նայում են։
Երեք քայլի վրա արձանացել է Պաշտոնավորը։ Նրան դեռ չեն նկատել, որովհետև մյուսներն զբաղված են գործով։ Զիլֆին կարծես գետնի խորքն է մտնում, այնտեղ մի դռնակ է բացվում, ապա երևում է Զիլֆին, նրա ետևից ոչխարները՝ մեկ, երկու, 20 երեք, տաս, քսան, հիսուն, կարծես գետնի ընդերքը ժայթքում է ոչխարներ, որոնք փակ քարանձավից վազում են դեպի արևը, դեպի թարմ օդը։
Պուղանը նկատեց Պաշտոնավորին։ Ոչխարը նրանն էր․ այդ նա էր նրանց թաքցրել գոմում բռնագրավման ահից։
Զիլֆին ոչխարների առաջը պահում է։
- Զիլֆի, երեքից մեկը ջոկի...
Տղան ջոկում է։ Նրան օգնում են ռուս կարմիր բանակայինները։
Պուղանը մոտենում է Պաշտոնավորին.
30 - Դու դիկտատուրի կողմից գաղափար ունե՞ս...
Պաշտոնավորի վախեցած դեմքը։
Պուղանը շարունակում է․
- Քո հոժար կամքով զորքի համար երեքից մեկը տալի՞ս ես, թե՞ չէ․․․