- Ինչո՞ւ կուլաս, Մարիա,– ըսավ Միհրանը մեղմանալով,— դուն ի՜նչ զարմանալի աղջիկ ես…
— Որովհետև… որովհետև…— ըսավ խարտյաշ աղջիկը
հեկեկալով,— դեռ ոչ ոք ինձ հետ այդպես չէր խոսեր:
Այդ օրեն հետո Մարիան ոչ միայն հլու դարձավ, այլև
խոնարհաբար տեղեկություններ կհարցներ Միհրանին.
նույնիսկ կխորհրդակցեր անոր հետ կենցաղային մանրամասնություններու վերաբերյալ։ Անիկա իր արդուզարդը
պարզացուց և սովորություն առավ կարմիր փողկապ մը
դնել, ցանեց իր հին ծանոթները և վազնիվազ կերթար կոմունիստներու
և համակրողներու կազմակերպած ցույցերուն
և երեկույթներուն։ Ձմեռը անիկա գնեց, զոհողություններու
ի՜նչ գնով, կաշյա վերարկու և գերմարդկային
ճիգեր ըրավ առնական երևույթ մը տալու իր շատ կանացի
սիլուետին։ Այդ բոլորով անիկա կկարծեր մոտենալ Միհրանի
կանացի իդեալին, դառնալ անոր արժանի ընկերուհին:
Բայց Միհրանը հանկարծ ցրտացեր էր Մարիայեն, անոր
կապույտ աչքերու հմայքը աղոտացեր էր, որովհետև Միհրանը
սիրահարվեր էր իսկական ընկերուհիի մը։ Անիկա բանվորական
ընտանիքն դուրս եկած աղջիկ էր և առաջին
ակնարկով ոչինչ չուներ արտակարգ։ Երկար ատեն Միհրանը
հանդիպեր էր Ժանեթին իր բջիջի ժողովներուն՝ առանց
մասնավոր ուշադրություն դարձնելու անոր, և ահա օր մը,
երբ տպարանի մը առաջ կսպասեին թռուցիկներ վերցնելու
և ցրվելու համար բանվորներու՝ գործարաններերե ելքին, հյուսիսային
գավառներով մեջ թելի բանվորներու գործադուլը
լուսաբանելու և բանվորական համերաշխության կոչ ընելու
համար, Միհրանը զգաց բուռն հուզմունքով, որ ժանեթի
ներկայությունը սիրելի էր իրեն։ Երբ թռուցիկները վերցուցին,
անոնք համարյա վազելով գացին Բիյանկուրի կողմերը։
ժանեթը պահ մը շնչասպառ եղավ և կռթնեցավ Միհրանին։
Անոնք երկուքով կանգ առին, և փարիզյան գորշ երկնքին
տակ Ժանեթի կանանչորակ աչքերը հանդիպեցին Միհրանի
նայվածքին։ Անիկա ամբողջ մարմնովը սարսռաց և
պատասխանեց Ժանեթի հարցական ժպիտին անձկալի նայվածքով։
Ժանեթը կբնակեր Սենթ֊Ուենի կողմերը և կաշխա–
