սուր ձայներ կլեցնեին մթնոլորտը։ Միհրանը թաշկինակը փնտրեց՝ քիթին բռնելու համար, ուրկե արյունը կհոսեր, և չգտնալով՝ ձեռքը տարավ քթին, անմիջապես ափը լեցվեցավ տաք արյունով։
— Բայց, երիտասա՚րդ …— կըսեր բանվորը անհամբեր։
- Թողե՛ք ինձ,– շշնջաց Միհրանը,– մինչև իմ ընկերուհիս
չի գտնեմ…
Բանվորը, ճարահատ, թողուց Միհրանը՝– ըսելով:
— Գացեք աջ կողմի երրորդ փողոցի անկյունի սրճարանը,
այնտեղ շտապ օգնություն կա։
Եվ հաղթանդամ մարդը վերադարձավ խառնարանին
մեջ՝ ուրիշ ինկածներ վերցնելու:
Այդ միջոցին ավտոբուս մը կուգար Ֆոբուրգ Սեն֊ժակի
վերևեն։ Ոստիկանները անմիջապես խուժեցին, ավտոբուսը
կանգնեցուցին և ուզեցին ձերբակալել անկե իջնողները։
Անոնք սկսան դիմադրել և ակնթարթի մը մեջ ավտոբուսը
տապալեցին և պատնեշ կազմեցին։ Միհրանը անմիջապես
լծվեր Էր աշխատանքի, բայց հետզհետե կզգար, որ ուժաթափ
կըլլար։ Բուռն շարժումները, ֆիզիկական ճիգը առատացուցեր
Էին քթի արյունահոսությունը։ Անոր դեմքը, ճակատը, ձեռքերը
արյունով շաղախված Էին և տեսնողին վրա այնպիսի
տպավորություն կըներ, որ ծանրապես վիրավորված Է։
Միհրանը սաստիկ ջղագրգռված Էր այդ պատճառով
և չէր ուզեր զինաթափ ըլլալ այդքան հիմար բանի համար։
Բայց վերջապես անիկա գնաց նշանակված սրճարանը,
ուր անմիջապես անծանոթ ընկերներ շրջապատեցին զինքը:
— Ուրկե՞ վիրավորված ես,— հարցուց երիտասարդ մը:
- Վիրավորված չեմ,– ըսավ Միհրանը,֊ քիթես արյուն կհոսի։
Այդ միջոցին սրճարան մտցուցին ծանր վիրավոր մը,
անիկա կողեն դանակի հարված մը ստացեր էր։ Երկու հոգի
գլխեն և ոտքերեն բռնած փոխադրեր էին:
- Ա՜հ, ոճրագործները, ա՜հ, սրիկա ոճրագործները,–
կըսեին ամենքը։
Վիրավորը տարին սրճարանի ետևի սրահը, և պահ մը
Միհրանը մնաց մինակ: Անոր միտքը ստացեր էր անսովոր
792
