Էջ:Calendar Hanragitak (Հանրագիտակ օրացույց).djvu/44

շուրջ, պայծառ լույսին նայելու արգելք չլինեն: եղնիկ Կողբացի Մահը մեռնում է մահով: Եղիշե Պւստմությունն առանց ժա- մանակւսգրության ստույգ չէ: Սովս ես Խորենացի — Ի՛նչ ազգ է, — հարցուց դատավորը, որ կրակե աչքեր ու¬ ներ ու խիստ դեմք մը: — ձայ է, — պատասխանեց այն մեկը, որ ներս տարած էր մեր Երանոսը: — է'հ, որ հայ է, շիտակ դը- րախտ ղրկեցեք: Անոնք երկրի վրա շւստ են տանջվեր... ձամաստեղ ԱՊՏԱԿ ԷԼ ԿԱ, ԱՊՏԱԿ ԷԼ Մի անգամ Կիլիկիայի ձայոց ձեթում թագավորը իր թիկնա- պահի հետ ծպտյալ անցնում էր Իկոնիայի սուլթանության երկ- րով: Սուլթանի պաշտոնյաները ճանաչում են ձեթումին և քիչ էր մնում, թե բռնեն նրան: Այդ ժա¬ մանակ թիկնապահը մի ապտակ է հասցնում ձեթումին՝ հասկաց- նելու համար սուլթանի պաշտոն- յաներին, որ նա ոչ թե թագա- վոր է, այլ իր ծառան: է^սւզՍավեպ». 7 049 փԵտրվար, էշ Ь4 Մի խառներ մեզ ձեր վայրի, արջի ցեղերին. Մեր երկիրը ավերված, թայց սուրբ է և հին: Որպես լեռն է մեր պայծառ տեսել հազար ձյուն, Այն պ ես նոր չեն մեզ համար դավ ու դառնություն: Բաբելոնն է եղել մեր ախոյանը, տես — Անհետ կորել, անցել է — չար մշուշի պես: Ասորիքն է եղել մեր թշնամին —ահա Դաշտ է տեղը հիմա և չկա քար քարի վրա: Ամրակուռ է մեր հոգին — դարերի զավակ' Շատ է տեսել մեր սիրտը ավեր ու կրակ: Շատ է տեսել երկիրն իմ ցավ ու արհավիրք, — Լաց է այնտեղ ամեն երգ և ողբ — ամեն գիրք: Դերված ենք մենք, —ոչ ստրուկ- գերված մի արծիվ Չարության դեմ վեհսիրտ, վատի դեմ ազնիվ: Բարբարոսներ շատ կգան ու կանցնեն անհետ, Արքայական խոսքը մեր կմնա հավետ: Չի հասկանա ձեր հոգին և ծույլ, և օտար, Տաճար է մեր երկիրը' սուրբ է ամեն քար: Եգիպտական բուրգերը փոշի կդառնան,