կուել, ճիճուներն իրանց թմրութիւնից դուրս են գալիս—արթնանում են և դուրս սողում բներից։ Ահա ույդ րոպէից նորից սկսւում է նրանց կեանքը, որ լի թէև է ծանր աշխատանքով ու հոգսերով, բայց որ զուրկ չէ նաև քաղցրութիւններից։
— Ի՞նչպէս թէ... Այդ չնչին, փոքրիկ արարածը
միթէ այնքան խելք ունի, որ կարողանայ
կեանքի քաղցրութիւններն զգալ։
— Ճիշտ է, սկզբում անհաւատալի է թւում,
որ այդպիսի մի չնչիւն արարածը ևս
կարող է մտաւոր ընդունակութիւն ունենալ,
մանաւանդ որ ոչ լսում է, ոչ էլ տեսնում,
և մինչև իսկ մեծ դժուարութեամբ է զանազանում
լոյսը մութից. սակայն Դարվինը՝
ուսումնասիրելով կարմիր-ճիճուների կեանքն
ու սովորութիւնները, եկել է այն եզրակացութեան,
որ ճիճուն ևս մի որոշեալ չափով
խելք ունի: Եւ նշանաւոր բնագէտին այդ
եզրակացութեան բերողը հետևեալ փաստերն
են եղել.
Կարմիր—ճիճուների վրայ փորձեր անելիս
Դարվինը նկատել է որ նրանք սովորութիձն
ունին իրանց բների անցքը ծածկել փոքրիկ
առարկաներով: Այդ նպատակի համար
նրանք սովորաբար տերևներ են գործ դնում,
