Իրա՛վ Նարեկեն առաջին անգամ ըլլալով գերբնականին ճաշակը կընդունիմ, նման մեղապարտի մը, որ ոսկյա սկիհեն կստանա, ծիրանի գինիով օծուն հաղորդության մասնիկը:
Այս հոգեկան վայելումներս քիչ կտևեն սակայն, կպատահի, որ գիրքը գոցելևս անմիջապես վերջ՝ օրվան հոգերով բևռնավորվիմ կամ թե սիրո մը զորավոր հրապույրն զգամ:
Ինչպե՞ս մեղմել կիրքը երիտասարդի մը, ըլլա՜ կղերական, կարմիր արյունին մեջ, ինչպե՞ս սպանել մտածումը, որ երակներուն ջերմին սարսուռեն կարթննա և կըղձա բաներուն է՛ն ամոթալին, այլ անո՜ւշը՝ կինը: Նարեկացին չտառապեցա՞վ արդյոք կուսական մարմնին կարոտով: Աղթամարի մեջ հայտնվող աստվածամարը իր երազին կինը չէ՞ր արդյոք: Ապաշավի այդքան հզոր աղաղակներ հանելու համար մեղքերու նույնքան ուժգին խածատումը զգալու է մարդ:
Ամոթալի՜ բաներ կըսես, Արտակ, ամոթալի՜...
Չեմ կրցած հաշտեցնել մատղաշ տարիքն ու պարտքը, զոր եկեղեցին դրած է մեր վիզին անուրի մը նման: Իրա՛վ Նարեկն ու զբաղումներս կմոռցնեն շատ անգամ կիրքը, բայց սպաննել չեն կրնար, անհուսալի րոպեի մը այնպես կելլե նստեոլու մեջս, որ ես անոր ստացվածը կըլլամ: Պետքը կզգամ բաներու, զորոնք վայելած չեմ, բայց համով ըլլալու են սիրվիլ, շոյանք ստանալ...
Ես ձախավեր մը եղած եմ, միշտ ըսեր եմ ասիկա, ամչկոտ մեկը, չեմ կրցած ընել այն, որուն արդեն տեր են վարդապետներու մեծ մասը: Պոլսո վարդապետներեն շատեր սիրուհիներ կպահեն, ու քանի մը եպիսկոպոսի զավկներուն վրա կխոսվեր:
Այս գիշեր նույն չարչարանքը այցելեց ինձի, քունը չի մոտեցավ աչքերուս: Կիսովին հագված գացի որբերու հարկաբաժինը: Բարձրանալով սանդուղներեն ու մութ նրբանցքեն անցնելով՝ գտա ինքզինքս ննջասենյակներուն մոտ: Լռության մեջ շնչառություններու ալյակը կփռվեր մեղմին այլ հարատև կոծումով:
Գետնին վրա ձգված երկու շարք անկողիններու մեջ թեթև քայլերով պտտեցա՝ քանի մը վերմակներ ուղղելով: Ոմանք իրարու հետ պառկեր էին, երկու վերմակ ունենալու համար: Լա՛վ չէ այդ բանը, սակայն ցուրտն ալ անողոք է, այնքան անողոք, որ քիվերեն սառի սլաքներ կառկախվին ու ամեն առտու քանի մը սափոր ճաթած կգտնենք...
Իմ սարսուռս ալ նվազ չէր. ապակիները սառեր էին՝ ծածկված եղյամի հաստ խավով մը. հովը կուգար անընդհատ քերվտիլ անոնց վրա, հեռավոր աղաղակներու՝ իր ծեծվող կողերուն զայրույթը խառնելով:
Լռությունը կսիրեմ, սակայն եթե շատ երկար տևե՝ վախով կլեցվիմ:
