Հոն Աստվածածնի կիրակի օրը, և դյութական կղզյակին անդիմադրելի հմայքեն գրաված երկու դեռատի աղջիկները փափաքեր էին մեկ քանի օր կենալ հոն: Պ. Գեղամոֆ, որ բնավ չէր ուզեր դիմադրել անոնց իղձերուն, հավանած էր, և հաստատվեր էին ծովափի այն շքեղ պանդոկներեն մեկունդմեջ որոնց ստորոտը կը փալփլա ծովր ընդարձակածավալ բուրաստաններու մեջևեն ծփծփալով բացխփիկ:Գառնիկ ալ ըներակացած էր անոնց, և երկու օր միատեղ վայելել էին անապատում հաճույքներ: Սակայն երեքշաբթի առտու իր զբաղմուներուն պատճառավ երիտսարարդը մեկնելու կը պատրաստվելու:Բուբուլ և Սոֆի երկուքն ալ իրարմե գաղտնի այնքան կը տրտմեին անկե բաժանվելնուն, որ կղզիին բոլոր զվարճությունները կը մոռնային, և կը խորհեին թե ինչպես պիտի անցնեին ժամանակը երիտասարդեն հեռու, որուն վարվռուն և անուշ խոսակցությունը այնքան հաճելի կըներ իրենց ամեն վայրերը ուր կը գտնվեին անոր հետ:
Բուբուլ ժամանակը սպանելու նպատակով առաջարկեց կղզիին շրջանը ընել ձիով բայց Տիգրան Հայտարարեց թե չէր կրնար ընկերանալ իրենց նախորդ օրը մի քանի բարեկամներու հեը որոշած ըլլալով որսի երթալ և ձիարշիվի կենան այդ վտանագվոր զբեսանքեն ու մեկնեցավ երկեւ աղջիկները լռեցին բայց բուբուլին դեմքը այնքան վշտալի արտահայտություն մը ստացավ որ պ գեղամեֆ զգացելով ըսավ:
— Ահ եթե փեղանակ ութսունի երեուն տարեկան ըլայի քու որ փափաքդ չէի գործագրեր: Սկայն Բուբուլ պտուտեն զրկվելու համար չէր որ կը տառապեր ալդ ցուրտ այդ Գառնիկ որ հոգին կուտար գեթ պահսը Տիգրանին տեղը գրավելու համար ծերունին մետեց ավ և երկչոտ կերպով մը հարցույց թե կը ներեր իրեն օրիորդներուն ընկերանալը: Ծերունին նախ դեմ կեցավ առարկելով թե չէր ուզեր որ գործերը թողուր քմահաճույքի մը համար:
