ԻԱ
Սեպտեմբերի վերջերիը կղղին կը մերկանար իր շուքեն ու փայլեն, երաժշտախումբերը կը մեկնեին, հյուրերը հետզհետե կը հեռանային, տուներուն փեղկերը կը փակվեին, պանդոկները կը դատարկնային և ծովափն ու զբոսատեղիները կ՝ամայաին;
Ամառվան հոյակապ հյուրերեն Գեզամոֆ ընտանիքն էր միայն, որ կը մնար տակավին հոն: Gառնիկին թևը մեկ քանի օրվան մեջ բուժվեր էր բոլորովին մանուկ աղային ճարտարությանը շնորհիվ, և երիտասարդը կ՝սկսեր գործածել զայն գրեթե առաջվան չափ ուժով ու դյուրությամբ:
Նորատի աղջիկները, որ այնքան անվստահությանբ նայեր էին այդ իսկատիպ մարդու, հիմա մեծ համակրություն ու հարդանք կը տածեին անոր մասին, որ ամեն օր կուգար իր արվեստին հաղթանակներեն դրվագներ պատմելու և պեզիկի խաղ մը դարձնելու հայր Գեղամոֆին հետ քանի մը ղրո կորզելու համար բարեսիրտ մարդեն:
Տիգրան իր որսորդության ճաշակին գոհացում լուտար լիապես, ամեն առտու մեկնելու և իրիկվան դառնալու իր ընտանիքին քով, ուր մեկ քանի ժամ օրվան արկածներուն և շուներուն վրա խոսելե ետքը, կ՝երթալ ննջել, հաջորդ օրվան հաղթանակներուն պետք եղած ուժը ամբարելու համար:
Բուբուլ իր անուշ զգացման մեջ խորասույզ, ա՛լ չէր մտածել անոր վարմունքին և ապրելակերպին վրա: Իր բոլոր ուժը, բոլոր եռանդը, տաղանդը ու իղձը կ՝ամփոփեր Գառնիկին զվարթության և երջանկության ծառայելու բերկրանքի մեջ:
Ստեպերկար պտույտներ կ՝ունենային միասին անտառներուն մեջ, դաշտերը կամ ծովեզրը, ուր ամեն հաճույք ու զբոսանք տեղի տված էր բնության աշնանային սրտառուշ պատկերին:
Բուբուլին անբիծ ու խանդակաթ հոգին հետզհետե կը ծավալեր սիրո բոցավառ մթնոլորտին մեջ սաավառնելով:
Եվ երբ հիվանդ էր Գառնիկ ծաղկահաս ազջիկը զայն իրենց համար զոհված տեսնելով՝ իր սիրո բոլոր
