Իմ շուրջս ամեն օր ես շատ եմ տեսեր,
Բայց սիրտըս կույս է, և հոգիս՝ դալար։
Ես կ՚արհամարեմ, ինչ որ ուրիշներ
Միշտ կը վայելեն աչքերով ծարավ․
Կը բաղձալի որ վայելքը մեռներ
Տիեզերքին մեջ, հյուսիսեն հարավ։
Կ՚ըղձամ այն բանին, որ ինձմե առաջ,
Ոչ ինձմե ետքը չէ տրված մեկուն․
Կը հեծե հոգիս միշտ լալահառաջ
Զուր ըղձանքներուսվըրա իմ թաքուն,
Կ՚ուզեի որ ինձ երկինք մը տայիր
Բոցով, փայլակով, արևով անշեջ
Որոնք հրդեհ մը վառեին անծիր,
Ահեղ հրդեհ մը անմահ սիրույդ մեջ։
Կ՚ուզեի միայն ես տեսնել ըզքեղ,
Նայվածքըդ միա՛յն իմ վըրաս հառեր․
Իմըս ըլլային աչքերդ հըրակաեզ,
Եվ անոնց մեջ լոկ իմ սերըս վառեր։
Ես կը նախանձիմ ծովեն ոը հովեն․
Չեմ ուղեր որ դուն աստղերուն նայիս․
Կուլամ, այդն ու շաղ երբ ըղքեղ թովեն․
Չեմ ուզեր տեսնես ծաղիկն՝ ու մայիս»։
Թըրջվեր էին աչքերն հուզմունքեն,
Եվ խոսեցյալը, սրտոտ պարմանի,
Ըսավ․ «Նըվեր մը տա՛մ քեզ ապաքեն․
Նըվեր մ՛որ սիրույդ ըլլա արժանի»։
Կանուխ էր ելեր կաղանդին առտուն,
Փափուկ մուշտակով ուսերը փաթթած,
