Ձեր բիբերեն զո՜ւր կը ցայտե մեղր ու բոց,
Երազիս մեջ անճառ աչքեր կան խորին,
Որոնց գեղին կապված հոգիս
Երկինքն ի վեր կը տանին զիս,
Եվ ես դյութված, չեմ նայիր սուտ աշխարհին:
Իսկ հըրճվանքներ, վիշտեր, սերեր համորեն
Ու աշխարհիկ վայելքներ, դուք
Քիչ մ՚անտարբեր զիս կը թողուք:
Թեև հոգեր ու արցունքներ զիս փորեն,
Ճակատս ըլլա նույնիսկ փառքով լուսապանծ,
Ինծի համար մեծ հույզեր չեն,
Զի իմ հոգվույս մեջ կը ննջեն
Հայրենիքիս ցավերն անհուն ու անանց:
1907
