Էջ:Collection works of Sibil.djvu/65

Եվ օրորված միշտ հանկերգովը մահվան,
Սփռել զանոնք շիրիմերեն ալ անգին:

Այսպես տարված միշտ անկայուն, թափառկոտ՝
Մեր ափունքեն դեպի հեռու երկինքներ,
Դեպի ծովե ծիածաններ անոլորտ,
Դեպ՝ աստղափայլ օվկյաններ լուսահեռ:

Ծփծըփալով, փրփրալով, լողալով,
Գլտորելով փոսեր ու ալքն անհատակ,
Հավե՜տ սուրալ սարերու սայրն իբրև հով՝
Այս սըլացքի հեշտանքեն խոնջ՝ այլ անհագ:

1912