Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 1 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/102

Ինչպես շողերը արևուն կը սուգին
      Հին ջրհորներուն մեջ ցամքած՝
Ա՛յսպես կարծես երակներս իմ քամվեցան
      80 Որկորեն վար թըխպամած։

Կըշտացած էր. վիզես, մեջքես, ծունկերես
      Լուծեց օղերն համրաբար,
Միշտ հիշատակն իր օձ — ձևին թողելով
      Շուրջն իրանիս դալկահար։

85 Կըշտացած էր իմ արցունքով, արյունով
      Ա՛լ, զերդ ոճիր կենդանի,
Արփվույն ներհակ, միշտ այդ կարմիր ճամբայեն՝
      Ան կիջներ, ես կելլա՜յի...