Փըլատակ է, կողոպուտ է, դիակ է,
Որոնց վրա կը փաղփի
Հըրդեհն աչքէն արյուն ու բոց հոսելով.
195
Հըրդեհն (իսլամ ցեղերու հի՛ն վըրիժակ)
Վարսերը շուրջ կը թոթվե
Եվ վիշապի մըռունչներով կը վազե
Կալերեն գյուղ և գյուղերեն քաղաքներ.
Երկար թևեր բոցերու
200
Տուն տուներու կը շըղթայեն, կյանք՝ կյանքի,
Ու ամեն տեղ, մոխրին վրա
Մեր պըղծըված Պատիվը լոկ կը սպառնա․
Բոցերուն մեջ զերդ շեկ Ոգի մը կանգուն
Կը մըռընչե, և մըռունչով կը պոռթկա
205
Դեպ արևու համբույրին՝
Վըրեժի սերմն անդրանիկ,
Մինչ ոտքերուն ներքևե
Խանձումն ու հոտը մարմնի
Մեր սեմերեն, օրոցքներեն դեպի վեր,
210
Դեպի երկինք կը ճենճերին՝ որոնց դեմ
Իրենց պինչերը բացած՝
Ալլահն ամպին մեջե, Սուլթանը ցեխին
Հոտոտելով փոխն ի փոխ՝
Կը ժըպտին հաշտ իրարու,
215
Ու Եվրոպան դեմքն իր ետև դարձուցած
Կոպերը թաց կը շըփե —
Մեր ծուխեն աչքն իր բոզի
Կըսկըծելո՜ւն համար լոկ։
Կեցի՜ր, կեցի՛ր, ո՜վ բարբարոս դու Ոգի,
220
Ելլեսպոնտի եզերքին վրա ա՛լ կեցի՛ր.
Սա սև ժայռին՝ ուր ծովն իր բանտը կու լա,
Թող ձիգ խըրտչած Մեռնողներուն հռընդյունեն՝
Գերմարդկային գութի մ՝ահեղ սարսուռով՝
