Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 1 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/311

Եվ կը մաշեն կուրծքեր, թևեր ահարկու,
Ուր կիջնա սոսկ լուսնին արցունքն ուղխորեն։

Վերջապես սև ու սուգ ամենայն տեղիք՝
Ուր վանդալի մկը տեսնըվի երթևեկ,
55 Ո՜վ մարդեր, գուք, որ ինձ գութով կը նայիք՝
Մորըս միայն գերեզմանն ինձ ցույց տըվեք.․․