Իբր հագներ գին նոր կեղև
Եվ կամ թըռչնիկը նոր թև։
25
Կյանքն հարաժամ կարտադրե
Իր պըտկունքով, երակով,
Իսկ Մահը միշտ կը քանդե
Իր ժանիքով և ճանկով։
Առջինը, շռա՜յլ, արևն ունի և սուրբ շաղ,
30
Վերջինն, ագա՜հ, կիզող խորշակն ու մանգաղ:
Այս անիվին վրան ահա
Միշտ Մարդկությունը կերթա։
Կերթա մոխրին մէջ հույսերու սընոտի,
Լըռած երգի, մարած չքի, փակ սըրտի:
35
Եվ Մարդկությունը կերթա՜,
Կուրծքին կոկոն մը՝ կոխելով ծաղիկներ.
Շուրթին ճակատ մը՝ ճըզմելով գանկ մը ծեր,
Գիրկը մանուկ մը՝ կարդալով շիրիմներ,
Եվ Մարդկությունը կերթա՜...
40
Այս օրոցքին և պատանքին մեջտեղ կա
Բան մը՝ որ միշտ կը զեռա խոլ, մոլեգնած —
Կըռիվն է՝ փոքըր Միջատեն Մարդն հըսկա,
Եվ տարաբախտ Մարդեն ալ դեպի՞ Աստված։
Ինչպես որ նավն՝ ալվույն, ալին՝ Ժայռին դեմ,
45
Այս կըռվին մեջ կա բան մ՛որ միշտ կհոշոտվի.
Մարտն է Սիրո և Դըրժանքի մը դըժխեմ.
Մարտը՝ միջև Տըգեղության և Աղնըվի․
Թըրթուրն որ գաղտ կը մըտնա
Մանիշակին ծոցն աղվոր...
50
Շըքեղ դեմքի մը վըրա
Զույգ մը շիլ աչք անսովոր։
