Իմ կոկոնն այդ՝ զոր ես կոկոն պահեցի
Երկար, երկա՜ր տարիներ սուրբ, կաթոգին։
Ի՞նչ կապրի այդ համբույրին մեջ (փա՜կ ծաղիկ).
Հոն ցո՞ղ մ՛երկնի կա՝ թե արցո՜ւնք մը կենաց.
55
Վաղը՝ որո՞ւն վրա պիտ՝ գըտնեմ ցոլացիկ՝
Զինքն ինծմով՝ ինք, զիս իրմով՝ ես կազմըված»։
29 հունիս, 1904