Հանգ մէր, տուն մէր, [կամ շեշտ մ՛էր ան երկնասլաց]
և կամ էր շեշտ մ՛օդասլաց։
71—72
[Տե՞ս խոժոռ այդ կընոջ] Անավասիկ ճոխ գանգուրներն
այդ կընոջ
Զերդ ողկույզներ իրար խըռնված [օձերու] լորդուի
74
Կերտեց թիկունքը լայնագեղ,
76
[Կարող էին նետել սիրո ոսկի փքին] Կարող էին արձակել
81
Ո՛հ ինչ փույթ <թ> և ան գիշերներն անքուն էր
84
Ա՜յնքան մաքուր կըլորցրված, հըղկըված,
86
Կամ լույս՝ սառած, և կամ հալած ջինջ արծաթ:
87—93
Կողերն ահա կենդանի
Ելևէջով մայնքան արագ՝ որ կարծես
Անոնց ներքո անհամբեր
Կը մեծնար սաղմ մը վրեժի
Եվ մեջքն և ողն, ազդրերն հույր
Եվ պորտ [կլոր] ահա, գանգվածին մեջ՝ [ողորկած]
կլոր, ողորկ
Հանկարծ [ճաճանչ արձակեց] պոռթկաց արցունքներ
Քաոսեն ձնող աստղի պես։
99—104
Շինեց գուներն և սխրանքներն և ոտքերն
Որոնց տասնյակ մաաերն ի վար <1 անընթ.> հոսեցան
[Լույսի վտակներ մեղրով, ժահրով կրկնաբուխ] Մեղրով,
Ժանրով խառնըված
Լույս վտակներ [դըդըչուն] խոխոջուն:
[Հարված մալ դեռ] Եվ պիտի գործն այդ վերջանար
Եվ կերտեց ան կընոջ մեջքեն վար ահեղ
106
(չկա)
107—108
Այն ատեն հոն քընացող օձն արթընցավ
109—110
Եվ [նորակերտ] ինքզինքն այդ զենքին վրա փաթթելով
Հանդարտորեն շիթ առ շիթ ըսկսավ թույն մը կաթել:
112
Պիտի գործն այդ վերջսանա։
114
Ճակատն օծված քըրտինքով.
116
Գորգոնա մէր, Հերան [ցասկոտ] կատաղած, թե Իսիս․
119—120
[Ու երազն իր այդ] [Հոն էր երազն] Ահա երազն իր,
կը շընչեր, կը խորհեր.
[Իր մարմարե երազն որ երկար] Իր երազն այդ մարմարեղեն՝
զոր երկար
122
Արդարության [վրեժի տենչն աննըվաճ] և Վրեժի
123—124—ի
Բանաստեղծի դուստըր մէր
միջև
124—127
Զոր հըղացավ [ուղեղովը], ողնածուծովը սընույց
