136
Ո՜ւ [վեհ բարձունք՝ որ նախնիքի մոխրին վրա կը գըգվես
ճիղմ հոգիս
138
Զերդ ծիլ մ՛ որ դեռ] Բողբոջ մ՛որ դեռ կը զարդարե
կոճղը հին.
138 և 139-րդ
[Ազգի Սերմին անմահութեան ու հույսով] Նոր Սերունդին
տողերի միջև
մատղաշ հողին կը գըգվիս։
141—142
[Կառկախես լուրթ առասանով մըտածման] Մըտածումի
կապույտ լարով կ՛ առկախես.
Կու տաս անցուկ մխիթարությունը [հոգվույս] սըրտիս՝
146
[Մոլորակներն իրենց պատկերն են գըծեր] Մոլորակները
դեռ զիրենք կը գըծեն,
149
Անվո փոշին հարդղողն, [աստղն է փոսուռան] և կամ
աս շըրջմոլ
154—156
Քանի որ մեր հողին [է, պոռնիկ] հարճն է Բընության,
[Սոսկ] Ու սոսկ անոր [բյուր թևերուն մեջ Է] տաք ծոցին
մեջ բեղնավոր,
Չունենալով նույն [իր մեջ] ինք իրեն սեպհական
162
Ի՜նչ, ունենալ աչքի ներքև է դիակ մը հուշ] դիակներ՝
165
Եվ [առանց զայն] ո՛հ, առանց հարուցանել գիտնալու՝
175
Տեսնել որ փլած պատվարներու, ամրոցի
187—189
Այս ամենուն առջև կըսեն
Շուրջիս այս մութ ծըփանքին մեջ [դիակներու] դիերու,
Ոսկըրներու, [բեկորներու] նըշխարներու, արյունի,
191—193
Եվ չը կըրնալ այս քաոսեն հանել դուրս
[Արև մ՝հրաբոց, արև մը նոր] Վերածընո՜ւնդ, վերածընո՜ւնդ
մար՛փաղեղ...
Ո՛վ ամոթ,
196
Երբոր Ողջերը [մեռած] թմրած
Ականջներնին ծոցերնուն [մեջ ընկղմած] մե՞ջը ղողած
230
Օձ մը հըսեա՝ գլուխը փոսեն [դուրս ցըցած] տընկած դուրս՝
205—206
Մահվան [մանհուշ մխիթարվե] անուշ մխիթարությունն․
Օն, եկուր
Կըրունկս քուկդ է, թուկըդ են տաք
208
Գըլորիմ վար, Ախուրյանի [երգին] ողբին մեջ,
Լուսընկայի գիշեր մըն էր, երբ դըրի
Ոտքըս քաղքին [մեջ ավերակ] ավերներուն մեջ հըսկա,
Հովերը ցուրտ սուլումով
Կ՝ընթանային տարածության մեջ կապույտ
Կամ խոտերու ցողունին մեջ կուլային
Անին — ծիրիմ հայության։
