Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 1 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/402

48 Ամպերը սև թաշկինակներ կը դառնան.
52—53 Երկու որդիքն ինկած ծունկին գըգվանուշ
Հույսի մը մեջ, ծիածանի տարեկից,
56 Կյանք մը ծաղիկ, աստղի հյուծած ճաճանչներ,
62 Ջերմություն մ՛հուր, երգ մը հովեն ուսուցված,
72 Վաղն այս ըմբոստ արյունեն վեր պիտ՛ելլեն

10․ (էջ 110)

Անահտ

5 Սիրտն իր տըրված, առանց երբեք խորհելու,
9 Լո՜ւռ և թախծո՜տ, իբր այդ հողին վրա հուռթի
13 Վերքի սպունգ մ՛ ըլլալով
18—20 Դարերը հին հին փառքի,
Կայծն ամրակուռ սըմբակներու որոնց սուր
Արշավը օր մը ծածկեց
27 Կիրք մ՛ Եփրատեն նըկարված,
36—41 Ա՜զգ մը կա հոն, գրասեղանիս վրա ազգ մը հին,
Որ այսօր իր արշալույսին մեջ մատղաշ
Հողի բնատուր մարմնույն տակ
Ինձ կը խոսի, կոգևորե, և իր բորբ
Փոշիներով (իբր ցանն
Աստղերու լուրթ անհունին մեջ)
43 Ու այն ատեն լարը ջղերուս կը զոփա
Ըստեղծիչ է քան գարնան հով մողողված
47 Շեկ արյունովն արևու
51—59 Ա՜յնքան սիրով՝ որքան հոգիս կաթոգին
Պիտի չըներ մարմնույս մոխերիմ՝ եթե
Մահեն վերջ օր մը գըտնար
Այդ մեկ որբ մասն Հայաստանի ծաղկաքաղն
Աճյուններու մնացած մեր հաղթ պապերեն
Բըժժանքն այդ, ձոնն այդ կարմիր,
Սիրտըս սեղմած ճապուռներով անծանոթ,
Երկինքն ի վեր, գըրքի մը վրա, հազվադեպ
Ժամու մը մեջ ժըպիտներու, քերթվածի,
60 Մը ծընած վեհ վայրկյանին՝
62 Մերթ արցունքի և ըստեպ գոռ մռունչներու:
63 (չկա)

№ 13

5 Սիրտն իր տըված, առանց երբեք խորհելու
9 Լո՜ւռ և թախծո՜տ, իբր այդ հողին [վրա] մեջ հուռթի