Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 1 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/404

Այս էջը սրբագրված է

Սիրտն իր տըրված, [ոհ առանց ան] առանց երբեք գիտնալու,
7 [Կը նայիմ անոր] Կը դիտեմ զայն, մերթ ժամեր
9 Լո՜ւռ [իբրև այդ հողին վըրա բեղնավոր] և թախծո՜տ, իբր
այդ հողին վրա բերրի
10 և 11-րդ [Կը ներշնչվիմ զարկերու մեջ անսովոր] [և [վըսեմ] սըրբազան
տողերի միջև պրևով]
[Սարսուռներով որոնք մտքին [վրա ալ] մ՛իր վըրա]
Մը որ կը ներշընչվիմ [և սուրբ դողով մմտքին] և [վսեմ]
կը սահե ջիղե ջիղ
Ներսըս սարսուռ մ՛որ [մեր մտքին] ուղեղին համար է
Գարնան հողե մավելի ըստեղծիչ։
12 Չէ պարգևված բնության [հավերժ բաշխումեն] ներհուն
օրենքեն.
15—18 [Հայ հող մըն է <1 անընթ.> կարմիր է] Եվ իբր տարր
անպաշտպան
[Հայ հող մըն է, այսինքն հող մ՛է կարմիր] Կարմիր հող մ՛է
եղած, հայ հող մըլլալուն։
[Ու] Գուցե իր մեջ [դեռ կտրոփեն] կը բաբախեն տակավին
Դարերը հին [փառքերուն] հին փառքին,
18 և 19-րդ [Եվ փըսորներուն մեջ [փակված] բանտարկված կը ննջեն
տողերի միջև Իբրև հոգի մհամայնաստված Ցընորքին
Իբրև շանթող բիբերեն հայ ռազմիկի դափրը գոռ]
19 [Նըժույգներու որոնց [թափն]սըմբակը մկնեղ] [Դափնե
հրաշունչ նժույգներու որոնց [գոռ] [կուռ] [սուր]
Կայծն ամրակուռ սըմբակներու որոնց սար
21 [Օր մը վաշտերը Հայկյան հաղթանակի սուրբ փոշիով
կսքողեր]
Հայկյան վաշտերն հաղթության [սուրբ] տաք փոշիով։
{{Տող|}23—26}Ինքնատիպ ուժն այն որ կազմեց [զարկ առ զարկ] [շիթ առ
շիթ] շունչ առ շունչ,
[Սիրտս քու սիրտդ] Կյանքս իմ, քու կյանքդ, ու տըվավ,
[Հոն մտովին և տըխուր նույն ներդաշնակ [ընթերով] աչքերով]
նույն [մռայլ հոգին] Կարծես ձեռքով գիտակից,
Նույն թուխ աչվին նույն և նըման գողցըված
30—31 Իր մեջ, իր մեջ [բանտարկված բիբ մը] կը կայծկըլտա հոգի
մհին
[Եվ կար] Հին դյուցազնի եղած փըսոր մը գուցե
33—39 [Փոշի մը] Հյուլե մը կա Հայկեն, փոշի մԱրամեն,
[Շնորհալիեն մաս մհոգվո] Անանիայեն բիբ [մ՛սուրբ]
Դեռ աստղերու [հորդ լույսերովն՝ մեջ] ճաճանչներով թաթաղուն,