Մեր սիրտն իր բույնն եղավ միշտ
Երբ կը ճախրեր մեկ աշխարհե մյուս աշխարհ
[Թըշվառ էակ արդ [մինակ] [միսմինակ] [առանձին]
առանց գիրգ]
[Շսյանքներու մտերմական թռիչքի]
[Թշվառ էակ հիմա պրկին մեջ դեղին] Ո՛հ, խեղճ թռչուն այդ
գրկին մեջ
22
[Ճամբորդելե հոգնած են
Թևերը հայ կռունկին
Ալ հոգնած են ճամբորդելե թևերն հիր
Հայ կռունկին] Թևերը հայ կռունկին
24 և25-րդ
[Իր թռիչներն ինչ գաղտնիքներ]
26
Ո՜րքան հարսեր իրենց սըրտերն [կըրակոտ] հըրաշեկ
27
(չկա)
28—35
Ո՞րքան մայրեր, որքան [որդիք փախուստն] որդիներ
բաժնըված
[Իրենց] Անոր թևերն համբույրով բեռցուցին...
[Եվ հիմա ան հոգևարքի սա] [կը թոթվե] [Հոգևարքի սարսուռով]
[Վրեժեն բութ մը հանձնած] Հոգևարքի սարսուռով
Ան հիմա ալ կը թոթվե
Փետուրներեն մեծ վիշտն Ազգի մը նըժդեհ,
[Գուժ] Ուխտեր հանձնված, յարեր լուռ.
Նըշանածի մոր տեսավ ա՛լ իր [հուսկ] հետին
Վարդի թոշնումը տակավին չհամբուրված,
36-րդ տողի
[Ուխտ] Գուժ մը մռայլ, մաղթանք մ՝հուր
փոխարեն
Ուր կա գանգատն [թաքուն] [ըսքողված] ծածուկ
Տոն մը առանց սիրելիի տոնվելուն
37
[Իղձեր, բոթեր] Սերեր, իղձեր, կարոտներ
39—43
Եվ գետափին մըշուշոտ
Լըռության մեջ վերջին անգամ բանալով
[Թըռիչներն ուղիղ կրկռոցները վարքին] Կարմիր թռիչներ
կանգուն՝
Հայ բլուրներուն, գյուղերուն վրա [իր վերջին] օրհասի,
[Վերջին ահեղ կրկռոցով] [Իր վերջին թավ կրկռոցով] Կրկռոցովն
իր անեղ
45—46
[Կ՚իյնա անշունչ, ավազուտին վրա լուռ] [Անզոր կիյնա և
[կայծերուն] խիճերուն վրա միշտ] Եվ կիյնա լուռ։
Խիճերուն վրա գետափին
Կորոշե [ցուրտ] իր գերեզմանն,
