18
Հանուն [միամոր] միակ իր որդվույն
25
[Թուխ բոցերուն, կաթսային դեմ մըխացոդ] Կաթսային դեմ,
կաթսան գըրկող բոցին դեմ,
31—32
Եվ գլուխր [սև] սուգ (զոր պսակեցին [ամուսնին] ամուսնիդ)
[Դիակեն] Շիրիմին բուսած եղիճներ,
1-ին և 2-րդ
Դեռ մանկամարդ և աղվոր
տողերի միջև
2—3
Հասարակաց փոսերուն մեջ կը հանգչի
4
Տունն իր փոքրիկը տըժգույն:
15—16
Տակավին ծոցը հավասար կը գրգռե
Մարդն ինչպես և երեխան...
23—24
Մազերն արձակ՝ մաքուր կուրծքեն վար արձակ,
Եվ սանդալները ոտքին:
9
Որթի ճյուղերն [և] ուռիներն տըխրամած՝
19
Կը պարտակվի մարդկություն մի մարդուն վրա՝
31
Հոն Վենետիկը սարսռալով տըխրունակ,
34
Բիբդ արցունքոտ, և օվկիան լանջդ՝ արյունլվաց,
36—37
Աչքդ ու աչքե՛րը Սիրունին կեղեքված։
40—42
Առե՛ք, ըսիր, արյունոտ ցոլքն Անցյալի:
Հակած սըրտին հայ՝ սերտեցիր, և դարձար
Յուրաքանչյուր խորն անկյունի և ծալքի.
45—48
Ո՛հ, Աստված իմ, ինչ ուղեղ էր ատիկա,
Որ Էակաց քամեց երազը համայն.
Կըրթնած փոշվույն, մարդուն, ցողին, լուսնին վրա՝
Գըրկեց օրհասն այլ՝ զոր կոչեն Հայաստան։
51
Արծի՜վ, որ խոկերն հուժկու թևերով
54
Գըտնել պատկերն իրեն, ճշտին, հարազատ
37—58
Ու կլանքիդ այդ քու երգերուդ մեջ ամեն
Դու բանաստեղծ — Նահապետն ես դյութական.
61—63
Այն արշալույսն որ միասին իր մըտածմանց
Մի սևորակ սըքեմի մեջ պատված է.