Եվ բոցե գլուխը սև գըտակ է դրած.
68
Եվ արյամբ, լացով, երախայրիք կը կապեն։
70
Ըստվեր կընեն վրադ դափնիները քու շուրջի.
72—73
Դու կը նընջե՞ս, իբրև ծնընդյանն օրն առջի։
Ամեն նոր դար նոր տի բերե քու անունն,
84—85
Եվ Հայն որ՝ լուռ՝ կը սայթաքե մոլեգին։
Օ՛ն շուտ ըրե, տե՜ս կը սպասենք տըխրունակ.
87—90
Լամարդինի թալասանեն մի կայլակ
Կամ սիրո ցոլք մը Հուկոյի սըրտեն հեզ։
Խոսե՛, սրտիս շողի, հույսի բառ մ՝հետին
Թող ցայտե այդ գանկը՛դ՝ որ անհուն աշխարհ մ՝էր.
93
Ո՜հ, կը լըռես դու, մը տածման հըսկա՝
2
Որ կը գըտնե [վերջն իղձերն վաղեմի] հուսկ փոխարեն իղձերուն
4
Եվ խոկալու, համբուրելու [աճյուն մի] Լույս աճյուն։
13
[Շուրջըդ ուլունք աչքն Ադրիականի միշտ կու լա] Շոլրջըդ ծավի
Ադրիականն հար կու լա,
17—25
Ո՛չ, մարդըս չէ, լոկ բնությունն է՝ [որ կըրնա] որ հանճար
[Հանճար մ՝օրորել, վերջը պատանքն իր ըլլալ] Մօրրել կըրնա,
վերջը պատանքն իր ըլլալ․
[Ի՞նչ մարդկություն կամփոփվի սա մարդուն վրա] Տիեզերքն
ունի իր մարգարիտը անճառ
[Ո՛հ, մարդկություն մ՝ես դու շիրմիդ մեջն ալ] Որուն կու
տա մարդ պահ մ՝իր ծոցն հյուրընկալ։
[Հոն Վենետիկը դողալով, տըխրունակ] Վենետիկն իր պալատներով
[շափյուղա] մարմարե
[Ըստվերը վրադ կը տարածե լայնորեն] Կը ձգե վրադ ըստվերն
իր լայն, միամած,
[Նըման անոր, որ մութին մեջ, ձեռքին տակ] Բուրգի մը պես
որուն [շուքին տակ] ներքև [ամփոփ] քուն կա
[Կը զգա լույծ բան մը ու կը դողա երկյուղեն] Արծիվն՝ ամփոփ՝
[երկինքն] արևն հոգվույն մեջ բանտած։
[Կոնտոլի այդ քաղաքն ալյաց երեսին] Թաղարն այդ խամ
ալիքներուն երեսին
27
[Արյան թագի մը ծըվենն է, գունատ, հին] Արյունաքամ
ծըվենն է ան խլայի մ՝հին,
29—30
Դու ներշընչված, ահ՝, այդ [թագին] անգին ծըվենեն
Ժողվեցիր ծվենքը Աշխարհիդ [խույրերուն] խլաներուն
32
Եվ ծայրերեն [մացառներուն չոր, կառչուն] քըղանցառու ցախերուն։
