Քամված ըստինք մը շուրթներեդ քաշելով
Հովն՝ ալ ձեռքեդ կը քըշե չոր վարդ մ՛հեռուն,
Արբշիռ ըրիր մեզ /իր գույնովն ու հոտով։
Երկիր, երկինք ապշած ճակտիդ կը նային․․․
<10>
Չի հարցընե՞ս, բանով միրենց ծոցն է լիք։
Հըսկա գաղտնիք մը կը ծածկե առաջինն,
Մինչդեռ երկրորդը՝ գաղտնիքին ալ գաղտնիք։
96
Կըսե, հոգնած, խաղ ճակատըդ. «Ե՛տ դարձիր»:
80—81-րդ
<4>
Եվ սրբազան այս ճակատեդ օրենք մի
<9—10>
Երկիր, երկինք կարծես ճակտիդ կը նային...
Օ՛ն, հարցուր դեռ, բանով միրենց բոցն է լիք։
71
Օ՜ն, դրախտներըդ խըցե՛.
22
Սև մրըրկումներն [վիթխարի] հսկայական իր պոչին.
39
Պիղատոսներն իրենց ձեռքերն ու շըրթունք,
64—65
Դըռները սև խոռոչներուդ՝ որոնց մեջ
Ես կը տեսնեմ բորենիի ժանիքներ:
77
Եվ գոտիները թափուր են դաշույնե
89
Արդ կը թողուս որ ըլլա ժանտ Մահը քեզ
93
Մորենիներն ազատ ճամբուն վրա կոստնուն։
123—124
Իժի խոժոռ ծըվարումով կը ծըվարի
Խուժդուժ հոգին Տուղրիլի,
130
Անոնց՝ որոնք աղերսարկու թևերով
142
Եվ ծերերու կոկորդներեն պինդ սեղմած՝
192
Աճա փըլատակ և կողոպուտ և արյուն,
224
Իր ռունցերեն, իր ագիեն, բաշերեն
267
Մերկ ծիծերով, աղաղակով, ողբանքով
285
Թողեք միասին կափարիչի տակ գամվին
292
Նոր Սաղմեր նոր Որդիներու ծընուցիչ:
294
Լիազոր ճեմքերն Առյուծներու ապագա.
297
Եվ մերթ թացան խորհուրդին մեջ աղիքի
303
Կերկըննան դեպի հայատապ արյունին
1
Հրամա՜նը, դե՛հ։ Քարոզին մեջ Պիլալի