1—2
Ո՞ր քարայրեն սև, ո՞ր սև խըրճիթեն
Ելավ, չեմ գիտեր. [դիմացի կիրճեն] դեմի հովիտեն
5
Թուխ մազերն հովին, ոտքերը բոպիկ,
7
[Հեղափոխուհին] Վերծնուհին է, [լերան] լեռներու աղջիկ,
9
Իր զուլալի գույն բերնին մեջ աղու
13
Կը [մըռնչե] գոչե. «Հերի՛ք սառույցե կըճյա
15
Ձեզ բերած եմ լուրթ երկինք, օդ ջերմին,
19
Կ՝ըսե։ Իր վագրի մռունչեն ըսթափ,
21
[Տաք կը բաբախե] Կը սկսին թընդալ. և լուռ կը սողա
27
Կը շփե բիժ աչքն երկինք նայելով.
31—34
[Սակայն] Բայց Ան կը խըթե, կու տա կռուփներ
Անոնց որոնք [հեղգ] ծույլ կը հորանջեն դեռ.
[Հըրդեհի] Ամպրոպի մը պես կ՝անցնի անտառեն.
Եվ [բորբ աչքերը] աչքերեն բորբ, սերմի աղբյուրներ,
39
Կը ճեղքե ամեն պըտուկ, [կուղ] բուն, դըժնիկ,
45—48
[Մտածկոտ կ՝երթան ուրիշ աշխարհներ] Ուրիշ աշխարճներ
կ’ուղղին լըրջահոն,
Ու երբ կը մնա երկինքն [այսպես] ազատ՝ [լայն] Ան
Կը լեցընե [սևուկ] բյուր [ծիծեռնակներով] ծիծեռնակներ հոն,
[Երգեցիկ] օրհներդու մոգերն իր արարչության։
50—52
Մեջ վարդ մառաջինը դեռ վարդերուն,
Կ՛երթա [անցնելով] փութալով մարմանդներեն ճոխ
Հոն վարը [լըռիկ] հանդարտ ծաղկած նըշիի
