Պիտի քըշվի մոռացոնքի անդունդներ.]
49—52
Ան՝ Ոչինչն է: Բնությունը թող ատե զայն
Իր անունեն տառ մը, հյուլե մ՜իր մըսեն
Թող չը մընա հոն՝ ուր շողեր, սյուքեր կան,
Վասընզի միշտ սերե՜րն հոն տեղ կը տըրոփեն:
52—53-րդ
Այրեցեք շուտ, ո՜վ եղբայրներ, ձեր ձեռնոց,
տողերի միջև
Գիրկդ այրե՝ կին, տերևներդ ո՛վ Բրաբիոն,
Եթե կյանքին մեջ դըպած Է ինքն անոնց.
Զի կը նընջե իժածընունդ հա՜յ որոմն հոն։
54—55
Հեռո՜ւ, հեռո՜ւ, օ՜հ, դիմադրե աննըկուն,
Ջըղաձգական, անոր արյանը ուժին
58
Փետե սերն այդ, թերթ մ՜իսկ ողջ մի՛ թողուր վրան
37
[Պիտի սըգա՞ս... թող մեռնի մեջդ որդվո սեր] Մոռցի՜ր
սերն իր, ըսպաննե՜ այդ արյան սերն.
57
[Վրան] Զայն պիտի լա՞ս: Թող մեռնի մեջդ որդվո սեր
4
Իբրև ճընշեր մեծ Դատաստանն իր վըրան
22
Իր փեռեկած վերքերը դեռ կը ցավին
25
Մեր արցունքով արյունով հացն էր շինված,
55
Իսկ դու, ո՜վ կույս, ո՜վ ծաղիկն այդ սև փուշին
4
Իբրև ճընշեր մեծ Դատաստանն իր վըրան։
24
Իր սիրո ափն ելունդ ձըգեց մեր ափին:
10
Չը պըղձըվի՝ շողն անկեղծ է, սուրբ է շողն.
12
Հողին, սաղմին ան կյանք կու տա, կու տա ցող:
22
Իրեն բացած վերքերը դեռ կը ցավին
25
Մեր արցունքով [ւ արյամբն իր] արյունով հացն է շինված․
30
Կը միացներ Անցյալն՝ իր ցեղ մեր ցեղին
<1>
Այրեցեք, շու՜տ, ո՜վ [մարդ] եղբայրներ, ձեր ձեռնոց
<4>
Զի կը նընջե մըշտական հայ որոմն հոն։
55
Իսկ դու, ո՜վ կույս, ո՜վ ծաղիկն այդ սրափուշեն
57
Պիտ՛ լաս փոսին... Թող մեռնի մեջդ որդվո սեր.