41—43
[Եվ անդին կզակ կզակի դեմ, հույս հույսի] Եվ անդի՜ն,
անդի՜ն կզակ կըզակի, հույս հույսի
[Ընդհարվող դուժ կռիվներեն մըռանլեն] Բախվող ռազմին,
[ծուխերուն մեջ, ո՛վ սարսուռ] սակըրներուն, բռունցքներուն
[Շըփոթին մեջ, ով սարսուռ] եվ բոցափթիթ ռումբերուն
մեջ, ո՛վ սարսուռ,
48—49
Ո՛հ, ո՜վ դիտե. ան վերջին ցուրտ [սարսուռով] դողումով
[Ցուրտ սարսուռով, հանդարտ, մեղմ] Հանդարտորեն, անհունորեն
կը ժըպտի՜։
51—52
Մեծ՝ ինչպես [շող մ՝արևու] մեծ է խավարումն արևու
Սուրբ՝ Նըշխարի մը պես բեկվող. դե՛հ, ժըպտե՜։
64
Մենք ժողովուրդ [որ է կրանիտե] [որ է աստված] [մարմարակերտ] պըղընձակերտ աստվածներ
67—69
[Քարուրագով] Եվ մուրճերով, հավատքով,
Դիակիդ [առջև] քով, կուռ մոլուցքով մը սևցած,
Ավասիկ [շեշտ] վեհ, ոտքի՛, ոտքի՛ կեցեր ենք։
71—72
Որ երբ դագաղդ [անցնե ճամբեն արյունոտ] ուղղվի դեպ
է գերեզման
[Զայն մեր ցասկոտ արցունքներով, մըռունչով] Անցած
ճամբան իր պիտ ամբողջ հարդարեն
74—75
[Ամպ պիտ ընենք [ու քեզ իր մեջք կայծակ] ու մեջը քեզ
խուրձ մը շանթ] Թըշնամիին արյունշաղախ գանկերով.
Թափորիդ [մոմ] ջահ պիտ ըլլան, դեմ դիմաց,
79
[Մենք հազարներ վաղը բյուրեր պիտ ըլլանք ա՜յո]
Մինչ [բյուր] հազար՝ վաղն [ո՛հ] աստղերու չափ
պիտ ըլլանք
82
Գանկը Ցարին կամ Սուլթանին. Բըռնությունն.
3—4
[Զենքը ձեռքին հոս ինկավ] Հոստեղ ինկավ, երբ հոգնած
[Երբ դատարկեց] Երբ վերտին շիթը քըրտինքին դատարկեց
6
Կարմիր արյունը՝ ուրախ
8—12
Դուրս [կը պոռթկա կուրծքին] կը վազե։ Սըրտին վրա վարդի
փուռ
Մեզ [արշալույսն ան եփեց] արշալույս մը կ՝եփի։
Դեռ չէ մեռած և եթե վարն՝ [ահեղ] [անդունդին] ալքին
տակ՝
[Մեջ Մահմեդին] Մահմեդի գոռ ծիծաղն իրեն կը մղե
Սև գերեզման մը ոտն առ ոտն իր համար,
16—17
մեռած, վեր կառնե
Վերջին անգամ գլուխն իր հյուսնի, բանվորի,
