1—4
Գետն է պըղտոր. Երասխ գետն է. Շահ Աբբաս
Այսօր [անոր մեջե անցուց Հայաստան] անցավ անկե, և
հետը անցուց
[Հազարավոր հայ գերիներ թույլ տալով] Առ և ապուռ
մ՛հազարավոր հայերու։
[Դիակ ըլլա մյուս կեսին համար լաստ] Գետն էր խորունկ.
գետն էր կատղած, և անոնց
7
Արդ, բարեկամ եզերքն ի վեր Երասխին,
9
[Ճերմակ վրաններն որ] Որոնք թըվին պիտի հեռուեն նայողին
11—13
[Զորքերը շուրջն] Շուրջը զորքեր ի գետ կան Թուրք թշնամվույն.
Ջուրն է [պարիսպ] պատնեշ [ժայռոտ մեջները] ժայռամեջերը՝ հայեկ։
[Մայրամուտ է և վրաններուն տակ արդեն] Կիջնե արևն լերան
ետև. ու արդեն
16—17
[Մերթ ընդ մերթ դառն հեծեծանք մը կու գա] Իսկ գերիներն,
անքուն, լըռիկ՝ արտասվին,
[Խումբեն հայ գերիներուն վիշտ եթե] Ու եթե վիշտը աչքերն
անոնց փակե ալ
23
[Հըրդեհելով թավուտքն սև հոնքերուն] Կհառին երկա՜ր
դեմի կանանչ հովիտին՝
37
Մ՛որուն կտուցեն կը կաթկըթի տակավին
31—32
Ալ Աբբան է [Նադըր շահի շահ որդին] Շահ Թահմազի թոռը Շահ։
[Արժանիքով] [Խրոխտանքով] [ան որ հորմեն ժառանգեց]
Այսօր ահա, իբրեև ժառանգ. կը շողա
34——38
[Որուն դափրերը անհանգիստ գետափին] Այսօր ահա իր
ետևեն քաշելով
[Ճերմակ բաշերը կը լափլիզեն, կը փըսխեն] Հըրդեհն ու
Մահն՝ հաղթանակով կը սպասե
Ո՛վ գիտե ինչ մըրտենիի մը արյունոտ։
Ո՛վ Փատիշահ, օն, ետ դարձի՜ր, դարձի՛ր քու
Վրրաններուդ [ճոխ ավարով մը լեցուն] լեցուն գերի գանձերով,
