193—194
Նըման լուսնին մըշուշի մեջ ընկըղմած
տողերի միջև
Զայն կսքողեն պարեգոտով մը մարմաշ
Ու հուսկ ներբողն այսպես վերջին խըմբովին
— «Դու պըճնըված, դու գեղեցիկ դըշխո ես Արմենուհի»։
194
Պարփակած կույսը արտասվագին հոգիով
198—199
Արմենուհի դեղձենի մես
Որ լըճակի մը եզերքին վրա կը ծաղկի
208—209
Որ սուտ կուռքի մը զոհելու կը տանին,
Բայց որուն արյունն ես այս գիշեր պիտընեմ
213—214
[Մենության մեջ կը փըղձկի սիրտը կույսին] Երբ կը մընա
կույսը մենակ՝ կը փըղձկի․
[Դեմքը շուշան ձեռքերուն ըսքողած] Կը ծածկե դեմքն իր
մաքրափայլ ձեռքերով.
217
[Աբբաս, մըտե՛ր, ահա լուսինը արդեն] Ով Շահ, մըտիր։
Արդեն ահա լուսընկան
229
Վայրկյան մը գեթ մոռնամ թե ես [շահ] արքա մեմ»։
233—234
Հեռո՜ւ ինծմե [դու Աստըծույս սեղանին] Օ՜, դու պիղծ ես,
գինով ես,
Գինիովն [արբշիռ ես] իմ Աստըծույս սուրբ սեղանին։
236
— «Բայց [կը սիրեմ քեզ և] ես գերիդ եմ. քու առջևդ ահա
239
Լոկ կ՝ամփոփե՜ս, թաթդ՝ իր մեջ ավելի
242
[Ով հուրի թող գըլուխս հանգչի ծունկերուդ։ — Ո՛չ] Ով
հուրի, այդ աչքերդ հոգվույս մեջ արդեն
244
[Օն] Վրա՛ս լեցուր սև հեղեղն այդ [վարսերուդ] մազերուդ
244—245-րդ
տողերի միջև
Թող մարմինդ ինձ, երբ կը քղե ան զիս։ Ո՛չ
249—250
Կը քաշեր, նույն մարմինն անկե կը փախչեր:
Ու վերջապես [ինչպես որ օձ մը հըսկա] Հմայի մհզոր
նըվազեն
254—255
[Կույսն ոտք կ՝ելլե մազերը շուրջն ուսերուն] Արմենուհին
նստած տեղեն վեր կոստնու
[Սև բաշերուն պես մոլուցքոտ կը ցընցվին] Մըրրրկելով
255—256-րդ
մազերը շուրջն ուսերուն...
տողերի միջև
Եվ Տիրամոր պես սուրբ վըսեմ զերդ դըշխո
257
[Ի այսպես կըսե լուսնի լույսին մեջ կանգուն] Ու այսպես
վեհ՝ մըթընշաղին մեջ կանգնած
259
«[Ով Փատիշահ] Շահդ Իրանի, բանակներուդ ուժն ունիմ»։
273
Տռիփը կուրծքիս վրեժը թուրիս մեջ արթուն.
282
Կը ցընցեն թե՜ [զինքը] ժայռը և թե գագաթեն
285—325-րդ
[Աստղի մը պես ծագող լերան հետևեն
տողերի
Եվ կը նըստի տրտմաթախիծ՝ երբ մազերն
փոխարեն
Անդունդեն վար մինչև ջուրին կը հասնին
