Ահավասիկ յարերուդ վրա համասփյուռ
Ճոխ մազերն իր երկու ափերդ են բըռներ.
Շուրջն իր ըզգեստն հանգըրված կը ծըփա
Եվ կարծքին վրա մանյակը դեռ կը փալփլի։
Ո՛հ, կարծես ան հավերժ Հարս մ՛է. գետերու՝
Նույն իր քողին ուռկանին մեջ բըռնըված։
Կանցնի դաշտերն։ Ուռերուն մեջ եզերքին
Արթընցնելով լորերն իրենց բույնին մեջ.
Կերգե զեփյուռ մու կու լա մահն այդ շըքեղ.
Եվ լուսընկան՝ զոր Հրեշտակի մանծանոթ
Ձեռքն երկրնրեն կը կարկառե իբ՚րև ջահ,
Կըլլա ուղղորդ բընության այդ թափորին։
Կանցնի ծորերն ու երբ լըռիկ կը մըտնե
Անկենդան կույսը ծոցին մեջ անտառին,
Հեռուեն ձայն մը կը լըսվի, ձայն մը գոռ
Որ լեռնեն վար՝ կը մոտենա, լուսընկան
Արևներուն ներքև ջահն իր կը ծածկե
Եվ վերըստին գետը մըոռչիլ կը սկըսի]
300
Ուղի մինծի բաց. թույլ տուր փախչիմ անվըտանգ
309
Զիս իր ճերմակ երիվարին ուսն առած
333
Հարեմներու աղտոտ շեմին մոտեցած,
335
Դեպի ազատ մեր լեռներն: Ո՛վ Արազ,
338—340-րդ
Դու որ իմ հորըս ու քաջարուն պապերուն] Դու որ ատեն
մ՝հորս ու պապուս ձիերուն
(Նըժույգներուն պորտին ներքև մըրմըռալով Պորտին ներքև
պըղտոր ջրերդ այդ խոնարհած
Կը սանձեիր [ալիքներդ այդ հաղթվածյ կատաղությունդ]. օ՛ն, արփին
354
Հետո, ուրախ, կը հըրճըվի՝ մընալով
370
Եվ իր տեղեն, մազերն հանձնած քամիին,
389
Ու կատարները շոճերուն կը կարմրին:
403
Եվ ջուրին տակ բաց մընացած բիբերն իր
408
Եվ Արուսյակն ապառաժին կատարեն
435—440-րդ
Ո՛վ Է եկողն, այս սուրբ ժամն Է՞ր վըրդովել,
տողերի
Ավազակ մ՝ես դու դիակներ կողոպտող
փոխարեն
Թե Շահն ինքն ես, որ կու գաս գոնե պըղծել
Ողջ կուսությունը դիակին մեջ մեռած։
Ո՛վ որ ըլլաս, թո՜ղ, թո՛ղ պատանդդ մահվան
Կընիքը վըրան անհունության Հանձնվի։
