129
Բերնե փըրրփուր, աչքե բոցեր կը ցայտին:
143
Դեմքերե վար արյան գիծեր կը հոսին,
144
Անոնց շունչին հետ՝ բուռըն դուրս կը ժայթքին,
146
Եվ բազուկներ, լանջքեր, պայտեր կը բախին,
150
Մացառ մ՛անդին սարահարթին հետ փակված՝
154
Մըթության մեջ ուրվականնե՜ր օդաչու,
157—158
Զայն կը հըրեն, Կյանքն իրարմե քաշելով։
Հանկարծ, դեմի լերին վերին մի կիրնե՝
160—162
Տոնել, կատղած, ակռաներն իր կը կըրճատե,
Դեպ աղմուկին մըռընչելով. — Ա՜յ շունն՛ր...
Նվաղելով կանչն [իր] որոտի պես կերթա:
171—173
Տոնել շտապով կը դառնա
Ըստեփիկին. անոր հևքին տալու վերջ
Որդին կուգա արդեն, հըպարտ՝ ձիուն վրա
187
Հոն պատ մը կա լերան դիմաց անարկու.
192
Տոնել Հոն խոյացավ սըլացիկ.
194—196
Մին արծիվն էր, և մյուսըն ալ արծըվիկ՝
Որք թևերնին բաբախելով վար կիջնեն։
Փըշրելու մոտ կը դողա կռիվը՝ տարտամ։
201
Մեկան վըրա կը զետեղե հըրացանն,
203
Ըսպառնանքով՝ կը բացվի մըթության:
205—207
Եվ բընությունը կը խուլանա, տարուբեր:
Երկու ճամբորդն հակերուն տակ կը դողան,
Ինչպես թուփի մետև վախկոտ ճագարներ՝
200
Խուլ հարվածները կը տեղան դեմ դիմաց։
211
Միշտ թըշնամվույն կույր գընդակներն մոլորած՝
219
Հրեղեն կարկուտ կը ցատկըռտե ժայռին վրա.
222
Մեջ կը լողան, մին սարսուռն, մյուսը՝ հոգնած։
224—227
Պատտ՝ վահան՝ զոր հաստատեց հոն Աստված։
Միջոցին մեջ կերկրննան շեկ երակներ.
Կըրա՜կ արյուն որ ջուր արյան միանալու
Կ՝երթա վետ վետ. հակինթ հագած է գիշերն.
229
Չորս դին տըխուր մըրմընջյուններ կը լըսվին.
231—232
Եվ սըլացիկ բոցին անցքի երկու դին
Կը դիզվի մութն, հըրեշային, ծըփանուտ։
241
Մարմիններ լի արյամբ՝ կիյնան ու կիյնան.
243
Ձեռքն՝ որ առավ իրենց կյանքերն ու հրացանն.
246
Որ մըրրիկներն ծառեն վար կը թափեն.
254—255
Պիտ՝ քաղքին մեջ ըլլամ մուրացիկ մը, անզեն»։
Կըսե և, խոլ, կառնե հրացանն, կը քաշե
259
...Որմածակերը հըրդեհի պես կը մըխան:
261—266
— «Տըղաս.. այո՛. նըստինք հոս, զիս բըռնե միայն»:
