Ծերը, ջլաձիգ, քունքը սեղմած կը դողա
Լուռ, կուրծքն ի վար կը ձըձե գլուխն ըսպիտակ։
«Հայր, հոգնա՞ծ ես. գարնըվեցա՞ր... ի՛նչ, ի՞նչ կա...
Թալթլում մը. ո՛հ, կարծես կ՛անցնի լանջքիդ տակ
Ըստեփ, հուզված հորը վրա կը հակի՛
269
Երեսն ինչու՞ սեղմած է ան. կը բըռնե։
271
Խենթ կը պոռա.— «Արյու՜ն, արյու՜ն»։ Այս ձայնեն
278
Կը մեռնի հո՜ն, փըռված որդվույն գըրկին վրա:
208
Կաղնին կհակի, անգըղ բույնեն վեր կելլա,
283—285
Ինկած՝ այն մեծ և ահավոր դիակին:
Ինչպես մեռած ծեր առյուծի մը վըրան՝
Կը ձըգե իր ճյուղերն լացող ուռենին...
287—289
Դաշույնն էր՝ թի, և [տաք] հըրացանը՝ բըրոց
Կը դիմադրեր հողը՝ իբրև քև վախեր
Եիկիտ Տոնել մ՝ամփոփելու իրեն ծոց։
291
Կընճիռներուն մեջը ցուրտ փոշին դողդըղաց.
293
Դաշույնը՝ մերկ, և [իր] հրացանր՝ լեցված...
299
Ո՛չ. շրջակա լերան մարտիկ մ՚է անի,
300
Եկած՝ կըռվեն առաջ զենքերն օրհնել տալ.
301
Զի եղած է շիրիմն Եիկիտ Տոնելի
302
Այդ տեղերուն ամեն քաջի ուխտավայր:
