30—32
Հյուծած, հոգնած կյանքիս հետ,
Կուսին աչքեն, ո՛հ, հեռի՜
Վիհ-շիրիմին խորն հավետ:
35
Եվ հոն [տեղ] կյանքի մը, մոլար,
73—76
Երբոր սիրո խոհերովըս կը ննջեմ
Ծառի մը տակ, չեն օրորեր ա՛լ իմ քունս
Սոխակներու անուշ երգերն, այլ չորս դիս,
Կը լըսեմ խոլ քըրքիջը բուերու:
81
Ունիմ անուշ հիշատակներ մտքիս մեջ,
83—84
Կոխեց անցավ։ Հիմա անոնց թափթըփված
Բեկորեերուն ես առջևը ծընրադիր։
86
Ունին հրապույր մը, ճիշտ նըման
88—89
Կը թոռմի սիրհարի գըրկին մեջ:
Զերդ աշնան վարդ սիրտս հյուծեր Է և դեղներ,
91—93
Սիրո գաղտնիքն երկու թիթռանց տարփածո,
Հոգի մը՝ ցուրտ սարսուռը արցունքին:
Ապագաս էր լուռ երկինք մը և պայծառ
Եվ աղվորիկ մահիկը ջինջ լուսնակին։
98—104
Երկինքն իսկույն ամպոտեցավ, և լուսնակն
Այդ ամպերուն մեջ մարեցավ՝ երբեմնի
Հազարամեկ իղձերուս պես վաղամեռ:
Ու երկնքին ծաղիկներն ալ փողփողուն՝
Սև անտունին խորերն ինկած սևավոր
Դեղնեցան և կորսվեցան սրտիս մեջ
Վառող վերջին հույսերուս պես... Դաժա՜ն բախտ։
17
Քաղցր երազներ—իո՜լ պատրանք —
19
Որոնք որ, ոհ մհամակ
{{Տող|}23}Ցուրտ ունայնը և ըստվե՜ր
27—28
Կ՝այրին սակտիս սըգամած՝