Մեր մանկության օրերն, եղբա՛յր,
Ո՛ւր մընացին, անմեղ օրեր,
Որոնք հեշտանք մը երանավետ
Ունեին և ժըպիտ մանհուն։
<5>
Ո՜րքան էինք մենք երջանիկ,
Հո՛ն, մեր գյուղին ծոցը խաղաղ.
Մանկության մը հուր սերն ըզմեզ
Պինդ կապած Էր, պանդուխտ եղբայր։
Մեր երկինքր միշտ պայծառ Էր,
<10>
Սև սև ամպեր չուներ բընավ.
Մեր վարդերը փուշ չունեին.
Գիշերն աստղեր. միշտ լուսին կար։
Գետեզրը կամ մարդերուն մեջ,
Կը վազեինք թիթռաց ի տես,
<15>
Եվ հուսկ մենք ալ հոգնած թիթռանք՝
Իրարու պիրկ կը հանգչեինք։
Մեր դեմքին վրա խինդ ու քըրքիջ
Կը թըրթըռային արցունքն հազիվ
Թե կը ծըներ, թռչնո մի՜տես՝
<20>
Շուտ կը ցամքեր դեռ աչքի մեջ։
Մեզ համար չէր վիշտր կենաց,
Նոր կոկոններ էինք դարնան.
